Ευαγγελία Αραβανή: «Η τελευταία φορά που έκλαψα ήταν…»

Η Ευαγγελία Αραβανή αποτελεί μία από τις πιο εντυπωσιακές και όμορφες Ελληνίδες. Τα σταθερά βήματα, οι σωστές επιλογές και η υπομονή είναι κάποια από τα όπλα της παρουσιάστριας για να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει εις πέρας οποιοδήποτε project της ανατεθεί. Μετά το φινάλε του Project Runway η Ευαγγελία Αραβανή κάνει έναν ψύχραιμο απολογισμό και φωτογραφίζεται για το εξώφυλλο της Madame Figaro. Στη συνέντευξη που παραχωρεί στο τεύχος Μαρτίου και στην Ανθή Μιμηγιάννη μιλάει για την έλλειψη αυτοπεποίθησης που έχει από μικρή ηλικία, για το πώς αντιμετωπίζει την επαγγελματική απόρριψη, ενώ γι’ ακόμη μια φορά αποκαλύπτει το πόσο πολύ θέλει να δημιουργήσει οικογένεια.

Μια βασική απορία που έχουν πολλοί για εκείνη είναι σχετικά με το αν το παρουσιαστικό της έκανε κατά καιρούς ανθρώπους γύρω της να νιώσουν ότι απειλούνται. «Είναι πολλές οι φορές που επιβάλλεται να αποδείξεις ότι δεν έχεις μόνο μια ωραία εμφάνιση. Είναι ένας διαρκής αγώνας, εκτός αν φτάσεις σε κάποιο σημείο που δεν θα ασχολείται κανείς μαζί σου. Γνωρίζοντάς με, το τελευταίο πράγμα που θα νιώσει κανείς είναι απειλή. Είμαι πολύ αθόρυβη. Από το σχολείο ακόμη θεωρώ ότι ήμουν από εκείνα τα άτομα που περνούσαν απαρατήρητα. Τόσο ήσυχη».

Η αβίαστη κομψότητα θέλει τέχνη και το στυλ είναι συνώνυμο της προσωπικότητας. Πώς είναι η Ευαγγελία στην καθημερινότητά τη; «Στην καθημερινότητά μου φοράω φόρμες και αθλητικά γιατί έτσι νιώθω άνετα. Είμαι ντροπαλή. Πιο παλιά περπατούσα στον δρόμο και αν ένιωθα ότι με κοιτάει κάποιος ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Δεν έχω την αυτοπεποίθηση που θα έπρεπε να έχω». Εκτός από έλλειψη αυτοπεποίθησης, στα ελαττώματά της συγκαταλέγει ότι είναι (λίγο) υστερική με την καθαριότητα και αρκετά ευκολόπιστη.

Η τηλεόραση προσφέρει απλόχερα τα τελευταία χρόνια επαγγελματικές απογοητεύσεις. Αλήθεια πώς διαχειρίζεται μια γυναίκα που έχει όλο το πακέτο την επαγγελματική απόρριψη; «Αναλόγως την απόρριψη. Θα περάσω το στάδιο της στεναχώριας, αλλά μετά από λίγο θα πω «οκ». Μέσω αυτής σκληραγωγείσαι και κοιτάς μπροστά. Πάντως δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους και ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Αντιμετωπίζω τη δουλειά μου σοβαρά επειδή από εκεί βγάζω τα προς το ζην. Ωστόσο, ποτέ δεν είχα τρομερά όνειρα για τον εαυτό μου. Μπορεί κακώς. Να φανταστείς, δεν είμαι άνθρωπος που βάζει στόχους».

«Δεν μου αρέσει καθόλου το πρότυπο των Καρντάσιαν. Δεν με ενοχλεί όταν κάποιος άνθρωπος μπαίνει στη διαδικασία να πειράξει κάτι με το οποίο δε νιώθει καλά στην εμφάνισή του. Είμαι πολύ υπέρ σε αυτό. Αλλά στεναχωριέμαι όταν βλέπω στη σημερινή εποχή μικρά κορίτσια να έχουν πειράξει πράγματα πάνω τους που δεν χρειάζεται. Γίνονται όλες ίδιες και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι ωραίο».

Αλήθεια, ένας άνθρωπος που έχει μπει στη διαδικασία να κρίνει έστω και μία φορά δημόσια στη ζωή του πόσο αυστηρός μπορεί να γίνει με τον εαυτό του; «Κατά καιρούς βλέπω ατέλειες επάνω μου που μπορεί, αν τις ακούσει κάποιος, να με κοροϊδέψει. Εμείς οι γυναίκες πάντα κάτι θα βρούμε να μας ενοχλεί. Ποτέ δεν έχω πει «Είσαι τέλεια, ρε κορίτσι μου” και δε νομίζω ότι θα το πω κιόλας. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχω πειράξει τίποτα επάνω μου και δύσκολα θα το έκανα γιατί τρέμω λίγο, αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Σε κάποια χρόνια ίσως χρειαστεί». Κάποιοι παρομοιάζουν τις δημόσιες καταθέσεις ψυχής με αδυναμία και ανάγκη ύπαρξης στο χώρο χωρίς ουσιαστικό λόγο. Εκείνη προτιμά να μιλάει με τη σιωπή της και αδιαφορεί για το τι κάνουν οι άλλοι. «Έχω μάθει να μην κοιτάω τι κάνουν οι άλλοι, αλλά τι κάνω εγώ. Είτε αυτό έχει να κάνει με την προσωπική ζωή κάποιου είτε με την επαγγελματική. Με ενδιαφέρει εγώ να γίνομαι όλο και καλύτερη. Να μαθαίνω από τα λάθη μου και κάθε φορά να κάνω το κάτι παραπάνω. Το ότι κάνω μια δουλειά που έχει σχέση με την προβολή και είμαι δημόσιο πρόσωπο δε σημαίνει ότι μου αρέσει να μιλάω για την προσωπική μου ζωή και για ό,τι κάνω στην καθημερινότητά μου».

Ακόμα ένα κλισέ που θα μπορούσε να γίνει ενοχλητικό είναι το «δε μετανιώνω». Εκείνη παραδέχεται πως μετανιώνει και πως το ζητούμενο είναι να μην επαναλάβεις λάθη του παρελθόντος. Βέβαια, είναι άνθρωπος που συγχωρεί και πιστεύει πως όλοι αξίζουμε δεύτερες ευκαιρίες. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα τσαλακωθεί αλλά και θα ζητήσει συγγνώμη. «Η τελευταία φορά που έκλαψα ήταν την προηγούμενη εβδομάδα και η τελευταία φορά που είπα «δε μου αρέσω” πριν από τρεις μέρες. Αν είχα ένα «ευχαριστώ” μόνο και έπρεπε να το πω κάπου, θα το έλεγα στην οικογένειά μου γι’ αυτό που με έκανε να είμαι. Αν, πάλι, υπήρχε μια «συγγνώμη” και έπρεπε να την πω οπωσδήποτε κάπου, θα ήταν στη μαμά μου, γιατί πολλές φορές μπορεί να της μιλήσω απότομα».

Παραδοσιακά εκείνοι που δεν βιάστηκαν να αποκτήσουν οικογένεια ήταν γιατί ήθελαν να είναι απόλυτα συνειδητοποιημένοι για να κάνουν το επόμενο βήμα. Είναι οι ίδιοι που ίσως σου πουν πως, αν έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα σε οικογένεια και καριέρα, θα διάλεγαν το πρώτο και ας φαίνεται το αντίθετο. Τι είναι όμως αυτό που θέλει εκείνη; «Ποτέ δεν άκουσα από την οικογένειά μου ότι πρέπει να κάνω δική μου οικογένεια. Δεν το έχω ακούσει ούτε μισή φορά. Ωστόσο, είναι κάτι που θέλω να μου συμβεί και δεν με φοβίζει, παρόλο που είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Θέλω να κάνω τη δική μου οικογένεια και ιδανικά να μη χωρίσω. Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις βέβαια, γιατί όλες οι σχέσεις ξεκινούν με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξω ανάμεσα σε οικογένεια και σε καριέρα, θα διάλεγα το πρώτο».

tlife.gr