Εξαφανίζοντας τα ίχνη μας

Του Βασίλη Νάκα

Η κατάπνιξη και μπαζοποίηση των αρχαιολογικών θησαυρών του δήμου μας συνεχίζεται ακάθεκτη. Ο αυτοκινητόδρομος της Ιονίας Οδού κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ολετήρα της ιστορικής μας κληρονομιάς, εξαιτίας της βιάσης των εργοληπτών και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών. Αποτέλεσμα αυτών, αντί οι εργασίες κατασκευής του συγκεκριμένου οδικού άξονα να αποτελέσουν και την αφετηρία συστηματικής ανάσκαψης της περιοχής μας, που – όπως αποδεικνύεται – είναι πλούσια σε ευρήματα, να γίνεται το ακριβώς αντίθετο, και όλα να παραδίδονται αμελλητί στην ισοπεδωτική μανία της μπουλντόζας. Στους άλλους δήμους οι τοπικές κοινωνίες διεκδίκησαν την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων τους, βλέπε αρχαία Αλίκυρνα. Εδώ, επαιρόμαστε, γιατί αποκτήσαμε μια παιδική χαρά σε τιμές Ντουμπάι, και γιατί οσονούπω θα διαθέτουμε και στοά αντιπυραυλικής θωράκισης, με κίονες που ξεπερνούν σε αριθμό και μέγεθος εκείνους του ναού του Ολυμπίου Διός στην αρχαία Αθήνα.

          Τελευταίο θύμα, στη συνεχή αυτή διαδικασία κατάχωσης ευρημάτων, υπήρξαν τα ανακαλυφθέντα αρχαία κατάλοιπα στην περιοχή Παλιοκούλια κοντά στο Μενίδι, όπου ανενδοίαστα και εν τάχει αποφασίστηκε η μη διατήρηση και αποδόμησή τους. Όπως αναφέρει η αρχαιολόγος Δρ Ολυμπία Βικάτου, στη θέση αυτή βρέθηκε, μεταξύ άλλων, μονόχωρο κτήριο ορθογώνιας κάτοψης, με σωζόμενες διαστάσεις 8×6 μ.. Είναι χτισμένο σύμφωνα με το ισόδομο σύστημα τοιχοποιίας. Έχει διατηρηθεί η δυτική πλευρά του, με δύο σειρές δόμων, και η νότια, καθώς και τμήμα της βόρειας, ενώ αποσπασματική είναι η διατήρηση της ανατολικής. Η ανεύρεση αρκετών ειδωλίων και μικκύλων αγγείων δεν αφήνει αμφιβολία ότι πρόκειται για μικρό ιερό, άγνωστης μέχρι στιγμής θεότητας. Τοπογραφικά εντάσσεται στη χώρα των Αμφιλόχων που είχαν ως πρωτεύουσά τους το Αμφιλοχικό Άργος, η θέση του οποίου έχει ταυτιστεί με τα ερείπια οχυρωμένης πόλης λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα του ιερού.