Εθνικές μνήμες: Δίστομο (+10 Ιουνίου 1944)

Γράφει ο Παναγιώτης Κων. Δρέλλιας*

«…εδώ πονά η σιωπή…», του Γιάννη Ρίτσου(1909-1990)

Εδώ ‘ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις
εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη
με ονόματα σεμνά, κι  η Δόξα τα ανεβαίνει
λυγμό – λυγμό, σκαλί – σκαλί, μεγίστη σκάλα…

Ακριβώς πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια, όταν ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος έκλεινε προς το μέρος της Δημοκρατικής Ανθρωπότητας, το ιστορικό Δίστομο Βοιωτίας γνώρισε τη φρίκη της ναζιστικής θηριωδίας. Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής -εφαρμόζοντας τη λογική των αντιποίνων – προέβησαν στην άγρια σφαγή 218 αθώων κατοίκων, στη λεηλασία και την πυρπόληση των οικιών. Απαραίτητη η υπενθύμιση για να αναλογιστούμε και σήμερα πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη σκληρότητα, όταν κατευθύνουν τις τύχες μας  ολοκληρωτικές θεωρίες  με απαράδεκτες πρακτικές.

*(panagd@otenet.gr)