“Εθνικές εκλογές και ακύρωση της Συνθήκης των Πρεσπών”

Γράφει ο Βασίλειος Βάσσης*

Μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών όλα τα πολιτικά κόμματα το καθένα για τους δικούς του λόγους μας λένε ότι τώρα πλέον η Συμφωνία αυτή δεν μπορεί να ακυρωθεί. Το μεν κυβερνητικό κόμμα γιατί ήταν αυτό ακριβώς που την υπέγραψε και δεν θέλει να πάρει πίσω την υπογραφή που έβαλε γιατί ο κατακτητής που το στηρίζει στην εξουσία θα το έστελνε αμέσως στα τάρταρα, τα δε κόμματα της αντιπολίτευσης επειδή και αυτά δεν θέλουν να ακυρωθεί. Και αυτά ήταν και είναι υπέρ της σύμβασης αυτής. Αλλωστε όταν είχε έρθει η Μέρκελ επίσκεψη εδώ είπε ξεκάθαρα ότι «Μπορείτε να έχετε διαφορετική γνώμη για το δημοσιονομικό, όμως για θέματα Εξωτερικής πολιτικής θα είστε με μια φωνή». Κανένα κόμμα τότε δεν έβγαλε τσιμουδιά, πως μπορούσαν άλλωστε αφού ως κατακτητής είχε έρθει η Μέρκελ. Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι όσοι θέλουν να κυβερνήσουν πάνε και δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στη Μέρκελ στο Βερολίνο πριν προσφύγουν στον κατά τα άλλα «Κυρίαρχο Ελληνικό Λαό».

Με δεδομένο ότι σε 15 μέρες έχουμε Εθνικές εκλογές και η νέα κυβέρνηση που θα αναλάβει, θα κληθεί να διαχειριστεί και αυτή τη σύμβαση εκτός από όλα τα άλλα σοβαρά θέματα που απασχολούν τον Ελληνικό Λαό, όπως είναι η γενοκτονία εις βάρος του και ο ακρωτηριασμός της Ελληνικής επικράτειας.

Ας δούμε όμως πως ακριβώς μπορούμε να ακυρώσουμε η συμφωνία αυτή:

Α) ΤΥΠΙΚΗ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο δύο κράτη για να μπορούν να υπογράφουν διεθνείς συνθήκες θα πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να είναι Κυρίαρχα κράτη. Η Ελλάδα και η ΠΓΔΜ είναι κυρίαρχα κράτη;
Η Ελλάδα από 6/5/2010 έχει πάψει να είναι κυρίαρχο κράτος, είναι κράτος υπό κηδεμονία και από 14-8-2015 είναι κράτος υπό κατοχή. Με τους νόμους 3845/2010, 4046/2012 και 4336/2015 έχει παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα όπως π.χ. την άσκηση της νομοθετικής αρμοδιότητας στην εκτελεστική εξουσία, η κρατική βούληση υπόκειται στη βούληση των ευρωπαϊκών και διεθνών οργάνων και έχει παραιτηθεί άνευ όρων της εθνικής της κυριαρχίας.

Η Π.Γ.Δ.Μ. δεν είναι ούτε αυτή κυρίαρχο κράτος γιατί δεν έχει τη νόμιμη αναγνώριση ως κυρίαρχο κράτος. Ένα κράτος για να έχει νόμιμη σύσταση θα πρέπει να έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά: α) Συγκεκριμένη εδαφική περιοχή, β) Αυθυπόστατη εξουσία και γ) Λαός. Το κράτος αυτό δημιουργήθηκε μετά από βίαιη μεταβολή ενός άλλου κράτους ανεξάρτητου και μέλους του ΟΗΕ. Στο κράτος αυτό δεν υπάρχει ένας ορισμένος Μακεδονικός Λαός με Μακεδονική εθνική συνείδηση. Η Μακεδονική εθνική συνείδηση που λένε οι Σκοπιανοί είναι προϊόν προπαγάνδας, η οποία αποτελεί εχθρική ενέργεια εις βάρος της Ελλάδος. Όταν δημιουργείται ένα νέο κράτος ο πληθυσμός δεν είναι ιδιοκτησία του νέου κράτους. Συνεπώς θα έπρεπε να ερωτηθεί ποια ιθαγένεια ήθελε να έχει. Με δεδομένο ότι στα Σκόπια κατοικούν Νοτιοσλάβοι, Έλληνες, Αλβανοί Βούλγαροι κλπ. δεν ρωτήθηκαν ποτέ τι ιθαγένεια ήθελαν. Αντ’ αυτού με μια μονομερή δήλωση και εγγραφή στο Σύνταγμά τους αυτοί είπαν ότι είναι Μακεδόνες. Αρα τα δύο αυτά κράτη δεν έχουν τα τυπικά χαρακτηριστικά για να υπογράψουν τέτοια συνθήκη. Ας αφήσουμε όμως το τυπικό μέρος και ας πάμε στο πως μπορεί να ακυρωθεί η Συνθήκη αυτή.

Η Συνθήκη των Συνθηκών που καθορίζει τη νομιμότητα των Συμβάσεων μεταξύ των Κρατών περιέχει κάποια άρθρα που αναφέρονται στην ακυρότητα των συνθηκών:

Άρθρο 46: Συναίνεση κατά παραβίαση εσωτερικού κανόνα δικαίου θεμελιώδους σημασίας δηλαδή του συντάγματος των συμβαλλομένων μερών.

Το άρθρο αυτό δέχεται ότι μπορεί να υπάρξει ακύρωση μιας διεθνούς συνθήκης αν στη συναίνεση που έδωσαν τα συμβαλλόμενα κράτη σε όλα τα στάδια υπάρχει ελάττωμα, ή είναι κατά παραβίαση ανώτερου κανόνα που είναι το Σύνταγμα κάθε κράτους, τότε η δοθείσα συναίνεση πάσχει. Στη δική μας περίπτωση η συνθήκη αυτή παραβιάζει τη Λαϊκή Κυριαρχία του άρθρου 1 του Συντάγματος που είναι και θεμέλιο του πολιτεύματος. Αυτή η παραβίαση φάνηκε και από τα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν σε όλη την Ελλάδα, αλλά και από την αντίδραση των πολιτικών κομμάτων, αλλά και από την αντίδραση του συγκυβερνώντος κόμματος, το οποίο δεν συναινούσε σαν όργανο της εξουσίας στην συνομολόγηση αυτής της συνθήκης.

Ένα άλλο στοιχείο που προσβάλλει τη Λαϊκή κυριαρχία είναι η άσκηση μυστικής διπλωματίας. Το διεθνές δίκαιο απαγορεύει ρητά την άσκηση μυστικής διπλωματίας με τη δικαιολογία ότι οι λαοί θα πρέπει να γνωρίζουν με σαφήνεια τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν στο πλαίσιο μιας διεθνούς συνθήκης. Στη συγκεκριμένη συνθήκη ασκήθηκε μυστική διπλωματία τόσο στην Ελλάδα όσο και στα Σκόπια.

Άρθρο 50. Δωροδοκία αντιπροσώπου συμβαλλομένου Κράτους.

Σύμφωνα με το άρθρο αυτό η δωροδοκία μπορεί να είναι και υλική και ηθική. Στην περίπτωσή μας υπάρχουν αρκετά στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν κατηγορία δωροδοκίας.

Ένα στοιχείο είναι η καταγγελία στο Υπουργικό Συμβούλιο του Υπουργού άμυνας ότι υπήρξε χρηματισμός. Μπορούν να ζητηθούν τα πρακτικά από το Υπουργικό Συμβούλιο όπου ρητά ο Υπουργός μιλάει για δωροδοκία και μάλιστα αναφέρει και το ποσό του χρηματισμού.

Ένα άλλο στοιχείο είναι η 9σέλιδη επιστολή του Υπουργού Εξωτερικών στον Πρωθυπουργό κατά την παραίτησή του που αναφέρεται σε αυτό το θέμα της δωροδοκίας.

Ένα τρίτο στοιχείο είναι η μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε ο Υπουργός Εξωτερικών και στην οποία αναφέρεται πάλι αυτή η δωροδοκία.

Δωροδοκία όμως είχαμε και στα Σκόπια. Σε επίσημη δήλωση του ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, κατήγγειλε ότι κάποιοι Βουλευτές των Σκοπίων που διώκονταν για κακουργήματα τους χαρίστηκε η δίωξη επειδή ψήφισαν υπέρ της Συνθήκης.

Άρθρο 51. Άσκηση βίας ή απειλών βίας κατά αντιπροσώπου του κράτους.

Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια των δήθεν διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κρατών, υπήρξαν πολλά δημοσιεύματα στο ξένο τύπο, που ήθελαν τόσο τα κράτη της ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ να ασκούν πιέσεις τόσο προς τους Έλληνες αντιπροσώπους όσο και προς τους Σκοπιανούς. Έτσι μπορούν να συγκεντρωθούν όλα αυτά τα δημοσιεύματα και να στοιχειοθετηθεί η άσκηση βίας εναντίον αντιπροσώπου κράτους.

Άρθρο 52. Άσκηση βίας ή απειλής βίας κατά του συμβαλλόμενου κράτους με παραβίαση των αρχών του διεθνούς δικαίου του ΧΗΕ.

Οι αρχές του διεθνούς δικαίου του ΧΗΕ περί ισονομίας κυρίαρχων κρατών δεν επιτρέπουν την επέμβαση και πολύ περισσότερο της άσκηση βίας εναντίον ενός κράτους. Για παράδειγμα θεωρήθηκε άσκηση βίας προς σε άλλο κράτος κυρίαρχο η πρόσκληση του Πούτιν προς τους κατοίκους της Κριμαίας να ενωθούν με τη Ρωσία.

Αν δούμε στη περίπτωσή μας τις δηλώσεις της Μέρκελ καθώς και άλλων Ευρωπαίων Παραγόντων μπορεί να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της άσκησης βίας που υπέστη η Ελλάδα.

Άρθρο 53. Διατάξεις της Συνθήκης των Πρεσπών που παραβιάζουν κανόνες αναγκαστικού δικαίου, όπως οι κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η παραβίαση κανόνων αναγκαστικού δικαίου αναφέρεται στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με δεδομένο ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρεται και στο δικό μας Σύνταγμα, έτσι μπορούμε να πούμε ότι παραβιάζεται και το δικό μας Εθνικό δίκαιο μέσω του Συντάγματος αλλά και το Γενικό Διεθνές δίκαιο με την παραβίαση των κανόνων αναγκαστικού δικαίου.

Ας δούμε πια ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων παραβιάστηκαν:

α) Στην συνθήκη των Πρεσπών αναφέρονται οι κάτοικοι των Σκοπίων ως Μακεδόνες. Η λέξη Μακεδόνας είναι στοιχείο της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Αρα η ονομασία ενός άλλου πολίτη μιας άλλης χώρας ως «Μακεδόνα» προσβάλλει τη προσωπικότητα ενός μεγάλου κομματιού του Ελληνικού λαού.

β) Προσβάλλεται η Ιστορική και Πολιτισμική ταυτότητα των Μακεδόνων. Μέσα στη Συνθήκη των Πρεσπών αναφέρεται ότι οι «Μακεδόνες» έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά τη δική τους ιστορία, η οποία ξεκινάει μετά την αρχαία Μακεδονία, δηλαδή η Συνθήκη αυτή αναγνωρίζει ότι η ιστορία της Αρχαίας Μακεδονίας είναι Ελληνική (τους ευχαριστούμε πολύ). Δηλαδή η ταυτότητα του Έλληνα Μακεδόνα περιορίζεται αποκλειστικά στην αρχαία Μακεδονική Ιστορία. Πως είναι όμως αυτό δυνατό όταν οι κάτοικοι στο Μοναστήρι, στο Κρούσοβο, στο Μεγάροβο ανέπτυξαν Ελληνικό πολιτισμό μέχρι το 1912, συμμετείχαν στον Μακεδονικό αγώνα αλλά και στους Βαλκανικούς Πολέμους με την πλευρά της Ελλάδας.

Εκτός όμως από τα ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχει παραβίαση και στα ατομικά δικαιώματα των Ελλήνων, καθώς δίνονται δικαιώματα και στους κατοίκους των Σκοπίων στα αλιεύματα του Αιγαίου, αλλά και στα εμπορικά σήματα των εν Ελλάδι επιχειρήσεων, αφού οι Σκοπιανοί θα συνεχίσουν να έχουν στα εμπορεύματά τους το σήμα (ΜΚ).

Ένα άλλο κυριαρχικό δικαίωμα που παραβιάζεται είναι το δικαίωμα της παιδείας και της Εθνικής συνείδησης. Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα το αποκλειστικό δικαίωμα της παιδείας και της διαμόρφωσης της Εθνικής συνείδησης ανήκει στο Κράτος. Σύμφωνα με το άρθρο 8 όμως της Συνθήκης των Πρεσπών το δικαίωμα αυτό μετακυλίεται σε μια επιτροπή σοφών και από τα δύο μέρη που θα ξαναγράψουν τα βιβλία και θα ξεχωρίσουν τον πολιτισμό και τα μνημεία σε Ελληνικά και Σκοπιανά.

Μέχρι τώρα είδαμε γιατί και πως μπορεί να ακυρωθεί η Συνθήκη των Πρεσπών. Τώρα θα δούμε ποια είναι η εφαρμοστέα διαδικασία που θα ακολουθήσουμε για να ακυρώσουμε τη Συνθήκη αυτή.

Στη Συνθήκη των Συνθηκών της Βιέννης του 1969 που αποτελεί και μέρος της Χάρτας του ΟΗΕ αλλά και του Ελληνικού Εθνικού Δικαίου υπάρχουν δύο άρθρα τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να καταγγείλουμε τη Συνθήκη αυτή.

α) Άρθρο 65. Το άρθρο αυτό αναφέρει ότι ένα κράτος του οποίου η συναίνεση παρουσιάζει ελαττώματα (δωροδοκία, άσκηση βίας ή απειλή βίας ή παραβίαση του Συντάγματος ή παραβίαση κανόνα αναγκαστικού δικαίου) μπορεί να ζητήσει την ακύρωση της Συνθήκης με γνωστοποίηση του αρμοδίου εκπροσώπου του κράτους ο οποίος ήταν και αρμόδιος για τη συνομολόγηση της συνθήκης (Πρωθυπουργός ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας). Στέλνει δηλαδή μια αντιπροσωπία το αντισυμβαλλόμενο μέλος, λέει γιατί ζητάει την ακύρωση της Συνθήκης και τελειώνει εκεί το θέμα. Βέβαια στη συνθήκη αυτή υπάρχει όρος ότι αν τεθεί θέμα με τη συνθήκη τότε δεσμεύει τα δικαιώματα της Ελλάδος και λέει ότι πρέπει να προσφύγουν στις συμβουλές τω ΗΕ ή να προσφύγουν στο διεθνές δικαστήριο. Βέβαια μια πατριωτική κυβέρνηση όλα αυτά τα θεωρεί ως περιορισμό της Εθνικής της Κυριαρχίας και προχωρεί στην εφαρμογή του άρθρου 65.

Άρθρο 69. Στο άρθρο αυτό η Συνθήκη της Βιέννης είναι πολύ πιο αυστηρή από ότι στο άρθρο 65. Με το άρθρο αυτό αν έχει γίνει παραβίαση αναγκαστικού δικαίου (ανθρώπινα δικαιώματα) δεν μπορεί να εγερθεί κανένα αίτημα από την άλλη πλευρά και μπορεί το κράτος που την καταγγέλλει να ζητήσει να επιστρέψουν τα πράγματα στην προτεραία κατάσταση πριν δηλαδή την υπογραφή της Συνθήκης. Η διαφορά του άρθρου 69 με το άρθρο 65 είναι ότι με το 65 μπορεί να ακυρώνεται η συνθήκη αλλά τα πράγματα παραμένουν όπως έχουν διαμορφωθεί τη στιγμή της ακύρωσης της Συνθήκης.

Μετά από όλα αυτά γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα. Δεν τα ξέρουν όλα αυτά οι βουλευτές των κομμάτων της Βουλής; Η απάντηση είναι απλή. Μα βεβαίως και τα ξέρουν. Όμως επειδή όλα τα κόμματα είναι μέσα στο κόλπο της αναγνώρισης των Σκοπίων ως «Βόρεια Μακεδονία», δεν αναφέρει κανένας τίποτα από αυτά. Γι’ αυτό δεν έθεσαν θέμα παραίτησης ενός κόμματος από τη Βουλή όταν ψηφίζονταν η συνθήκη αυτή. Όπως και κανένας Θεσμικός φορέας δεν ανάφερε τίποτα απολύτως. Μόνο ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών έβγαλε μια ανακοίνωση με την οποία έλεγε ότι έπρεπε να ψηφιστεί με 180 ψήφους και όχι με 151. Λες και το πρόβλημα ήταν το πόσοι θα το ψηφίσουν. Έτσι τα κόμματα έμειναν μέσα στη Βουλή για μια θεατρική παράσταση με κακούς ηθοποιούς και κακό σκηνοθέτη, οι μεν να λένε ΝΑΙ οι δε να λένε ΟΧΙ κάποιοι ΠΑΡΟΝ και έτσι να περνάει στα μαλακά η μεγαλύτερη προδοσία της σύγχρονης Ελλάδας.

Μόνο το Ε.ΠΑ.Μ. τα έλεγε και τα φώναζε. Μόνο το Ε.ΠΑ.Μ. έθεσε το πραγματικό πρόβλημα, ότι δηλαδή το .όνομα δεν είναι το μείζον πρόβλημα που θα βρούμε μπροστά μας. Είναι μεγάλο πρόβλημα αλλά όχι το μεγαλύτερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα βρούμε μπροστά μας ως κράτος είναι η κατάλυση της Συνθήκης του Βουκουρεστίου με την οποία οριοθετήθηκαν τα Εθνικά μας Σύνορα και σταθεροποιήθηκαν μια και καλή τα Βαλκάνια.

Το Ε.ΠΑ.Μ. έχει δεσμευτεί ενώπιον του Ελληνικού Λαού με τη Νομική του Δέσμευση ότι όλα αυτά θα γίνουν πράξη με την ανάληψη της εξουσίας από αυτό, είτε αυτοδύναμο είτε με συνεργασίες. Και αν το κόμμα που θα συνεργαστεί δεν δέχεται τότε θα προσφύγει και πάλι στη Λαϊκή εντολή για να δώσει ο Λαός τη λύση.

*Υποψήφιος Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του συνδυασμού ΕΠΑΜ – ΑΚΚΕΛ
μέλος ΕΣΣ ΕΠΑΜ