Έργα εκτός… κι εντός γηπέδου!
Τα έργα στο γήπεδο παράλληλα με την επέκταση του Emileon είναι ορόσημα για τον Παναιτωλικό. Η ολοκλήρωση των παρεμβάσεων στο «Κλουβί» σε συνδυασμό με την παροχή επιπλέον ανέσεων στις προπονήσεις, τόσο της μεγάλης ομάδας όσο και των υποδομών, βοηθούν στο να αλλάξει το επίπεδο της ομάδας. Αρκούν όμως τα έργα αυτά καθ’ αυτά για αυτή την πολυπόθητη αλλαγή;
Είναι γενική αλήθεια ότι ο Παναιτωλικός, ως οργανισμός, έκανε μεγάλες επενδύσεις σε έργα υποδομής. Από την έλευση Κωστούλα μέχρι και σήμερα οι παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο Γήπεδο -και οι οποίες θα παραμείνουν στον Ερασιτέχνη αλλά και στην πόλη του Αγρινίου- είναι κολοσσιαίες.
Όχι μόνο η ομάδα μα ολόκληρη η περιοχή άλλαξε επίπεδο. Θυμόμαστε πάρα πολύ καλά το πώς ήταν το γήπεδο πριν το 2005 και ευχόμαστε να μην περιέλθει ποτέ ξανά σε τέτοια κατάσταση. Μία ομάδα χαρακτηρίζεται από το γήπεδό της, άλλωστε. Και ο Παναιτωλικός, με την ολοκλήρωση των έργων που έχουν δρομολογηθεί, θα έχει αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα γήπεδα στη χώρα, ίσως και το καλύτερο στην επαρχία (δεδομένου ότι το A.Ε.Λ Arena ανήκει στον κ. Πηλαδάκη και όχι στη Λάρισα, ενώ τα προβλήματα λειτουργικότητάς του είναι κάτι παραπάνω από… μπόλικα).
Ως προς το προπονητικό κέντρο, ο Παναιτωλικός έχει την ευτυχία να ανήκει σε εκείνη την κάστα των… «λίγων» που διαθέτουν την πολυτέλεια να προπονούνται και να αναπτύσσονται, μέσα από τις υποδομές τους, σε τόσο καλές εγκαταστάσεις. Η επέκταση του Emileon ανταποκρίνεται απόλυτα στις αυξημένες απαιτήσεις που υπάρχουν. Τόσο για την ανδρική ομάδα, όσο και για τις ακαδημίες. Σκεφτείτε κάτι πολύ απλό: Η έκτασή του θα ξεπεράσει αυτή του προπονητικού κέντρου του Ολυμπιακού. Παράλληλα με το «άνοιγμα» προς τις Ελπίδες, και τις συνολικές βελτιωτικές κινήσεις στις υποδομές ο Παναιτωλικος γίνεται η «κραταιά» ποδοσφαιρική δύναμη στην απομονωμένη, ακόμα, Δυτική Ελλάδα.
Πριν από 14-15 χρόνια, τα οποιαδήποτε έργα ήταν από μόνα τους σε θέση να κινήσουν την περιέργεια του Αγρινιώτη, που είχε συνηθίσει τον Παναιτωλικό στην αφάνεια. Είναι λογικό να «διεγείρεται» βλέποντας ριζικές αλλαγές στο Γήπεδο ή την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων. Ο Παναιτωλικός εδώ και πολύ καιρό έχει βγει από τον «βούρκο» της αφάνειας και έχει «χτίσει» το όνομά του. Κάθε νέα επένδυση σε έργα υποδομής, δε γίνεται για να δημιουργηθεί κάτι που δεν υπήρχε, όπως παλιά, μα για να αλλάξει επίπεδο ο Τίτορμος, εναρμονιζόμενος με τις σύγχρονες επιταγές και απαιτήσεις του ποδοσφαίρου. Τα έργα, όμως, δεν κρίνουν την επιτυχία μίας ομάδας. Προς Θεού, μην είμαστε αχάριστοι. Το να έχει ένας σύλλογος εξαιρετικές εγκαταστάσεις είναι τα «θεμέλιά» του, παράμετρος βασικότατη, πόσο μάλλον όταν δαπανώνται και τεράστια κεφάλαια για το σκοπό αυτό.
Ο Παναιτωλικός δεν έπασχε και δεν πάσχει σε αυτόν τον τομέα. Με τέτοιες επενδύσεις και έργα, ο σκοπός των ανθρώπων της ομάδας δεν πρέπει να είναι να ετοιμάσουν τον Παναιτωλικό του αύριο, όπως έχουμε ακούσει στις συνεντεύξεις τύπου κατά καιρούς. Σκοπός τους πρέπει να είναι να πετύχουν αγωνιστικά με τον Παναιτωλικό του σήμερα.
Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα, εκεί θα κερδηθεί ξανά η εμπιστοσύνη του κόσμου και η παρουσία του στο γήπεδο, εκεί θα αλλάξει μία και καλή ο Παναιτωλικός επίπεδο. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά όλοι μας ότι ο Τίτορμος μπορεί και αξίζει περισσότερα. Περισσότερες διακρίσεις, περισσότερη προσέλευση, περισσότερη στήριξη. Για να τα κατακτήσει αυτά, χρειάζονται έργα τόσο εκτός όσο κι εντός γηπέδου. Το πλάνο έχει τεθεί. Το ιδανικό σενάριο θα ήταν μέσα στην επόμενη τριετία ο Παναιτωλικός να έχει ολοκληρωμένο γήπεδο, άρτιο προπονητικό κέντρο και να παίξει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ… Ευρώπη. Για τα έργα διαβάσαμε ειδήσεις, είδαμε μακέτες, πλέον δεν υπάρχει κάτι περισσότερο μέχρι να «πιάσουν» δουλειά οι μπουλντόζες. Το βάρος στο αγωνιστικό, με τη συνέχεια μετά τη διακοπή να είναι δύσκολη και κομβικής σημασίας.
Θέλει δουλειά, θέλει όραμα, θέλει κόπο. Θέλει και στήριξη.
