Lifestyle & People

Ένα λεύκωμα για τον Νίκο Αλιάγα – «…από μια πατρίδα εγώ είμαι»

aliagas-lefkoma

Προς τιμήν του Νίκου Αλιάγα, στα πλαίσια εκδήλωσης απονομής του χρυσού κλειδιού της πόλης, σκηνοθετήθηκε ένα δρώμενο για τη ζωή του που στηρίχτηκε σε συμβολικά στοιχεία που τον επηρέασαν και αποτέλεσαν την πνευματική του πρώτη ύλη.

Τα συμβολικά αυτά στοιχεία, αφορούν το ταξίδι, τις πόρτες, τη ραπτομηχανή, τις φωτογραφίες και τη σημασία των χεριών μέσα από τα βλέμματα των ανθρώπων.


Το δρώμενο δομήθηκε από τρεις μονολόγους που συνδυάστηκαν με το ταξίδι της παιδικότητας, της νεανικότητας και της ενηλικίωσης του τιμώμενου και με πολύ αριστοτεχνικό τρόπο υποστηρίχτηκε από τον μικρό Ηλία Αθανασόπουλο, τον εκφραστικότατο συμπολίτη μας Θοδωρή Σωτηρόπουλο και τον μαέστρο του ΜΟΜ Ιωσήφ Ρωγών, Δημήτρη Μανωλάτο, οι οποίοι βέβαια είναι μέλη της θεατρικής ομάδας «ΙΤΕ», του Πνευματικού Κέντρου Μεσολογγίου.

Η αφήγηση, με γλαφυρό ύφος, δόθηκε από την αντιπρόεδρο του Πνευματικού κέντρου, Σοφία Λαναρά ενώ τη μουσική επιμελήθηκε ο Ανδρέας Αδαμόπουλος, σε συνδυασμό με τη μαγευτική φωνή της καλλιτέχνιδας Ευσταθίας Γρέντζελου. Τα σκηνικά αντικείμενα και η σκηνογραφική επιμέλεια ήταν του Δημήτρη Δημητρόπουλου, που πάντα δημιουργεί ατμόσφαιρες με ποικίλα νοήματα.

Η δημιουργία και επιλογή των κειμένων ήταν της ψυχοπαιδαγωγού Αποστολίας Πάστρα, η εξαιρετική φωτογράφηση του Νώντα Λαμπρακόπουλου, οι φωτισμοί του Δημήτρη Τσιγαρίδα και η τεχνική υποστήριξη του Αλέξανδρου Προκόφιεβ.

Ένα παιδί…

Ένας έφηβος…

Ένας άντρας…

Ο Νίκος… ένα πρόσωπο – φωτεινό

Καταγωγή άριστη…

Ελληνομάθεια σπάνια…

Ρεμβάζει στο μπαλκόνι της Σταμνάς με βλέμμα που γεννιέται στο Παρίσι και πλάθεται ελληνικά,

γεμάτο πατρίδα

φως μ’ όλους τους ήχους του, όλες τις λέξεις ακόμη και τις μισές…

Περπατάει στο Μεσολόγγι,

βαδίζει στο Αιτωλικό,

ανηφορίζει στη Σταμνά,

κοντοστέκεται στις λιμνοθάλασσες,

ακολουθεί τους βηματισμούς των πανηγυριών με τρόπο ιερό…

Κάθε βήμα του και μια σπορά από την πατρίδα…

Σπορά που τον υψώνει και τον ετοιμάζει ως Έλληνα στη χώρα του φωτός.

Φως γνέθει, φως ελευθερώνει σε κάθε του στάση…

Έτοιμος πάντα  με μια βαλίτσα άλλοτε μικρή, άλλοτε μισογεμάτη, πάντως βαλίτσα…

Βαλίτσα των μακρινών, νοσταλγικών καλοκαιριών

Βαλίτσα,

σημείο εκκίνησης και στάσης

που του μεταφέρει ακούραστα την παιδική του ηλικία μέχρι το τώρα…

Και ο καιρός περνούσε μέσα σε ήχους ελληνικούς και ξένους και ο γιος μεγάλωνε…

πάντα συντροφιά με μια ραπτομηχανή που έκλεινε μέσα και μάνα και πατέρα… θαρρείς πως υπήρχε μια μηχανή του χρόνου που έραβε στιγμές από πρόσωπα αγαπημένα…

Ραπτομηχανή, διαδρομή χεριών που ζωντανεύουν…

Ραπτομηχανή παιχνίδι ήχων στα παιδικά αυτιά του Νίκου…

Κρυφό δώρο του πρόσφερε…

Έναν ρυθμό, μια αρμονία να συνδέει βλέμματα, ανθρώπους, διαδρομές και κυρίως πατρίδες…

……Κι όταν ο θόρυβος της ραπτομηχανής εκόπαζε αλλά

και πριν

και μετά

και σε κάθε συνέχεια της ηλικίας του

κράταγε τη φωτογραφική του μηχανή…

και με αόρατες φωτογραφίες παγίδευε πατρίδες, χέρια που πιάνονται, γιορτές που τελειώνουν ή έρχονται

και τις έκλεινε για πάντα με έναν δικό του φως στον χώρο της καρδιάς του…

και είχε τον τρόπο να τις εμφανίζει όταν έφτανε η ώρα…

όταν μάζευε ο καιρός…

…..Φωτογραφία άλλη μια πόρτα στο ταξίδι… Φωτοφράκτης ήταν σαν μάτι αδέκαστο που τον χρόνο όμορφα συλλαμβάνει…

Και οι φωτογραφίες μάγευαν τη ζωή του και συλλέκτης στιγμών μεγαλύτερος γινόταν….

…..όμως πάντα κοιτούσε με μεγάλη προσοχή σε μια μεριά που αξίζει πάντα να τη βλέπεις… Στα χέρια.

Με τα χέρια σκιαγραφούσε κάθε ανάβασή του και ως έφηβος και ως νέος και ως παιδί…

Χέρια σε ρόλο ματιών…

Χέρια σε ρόλο ψυχών …

Χέρια γεμάτα μηνύματα για τον Νίκο, τον δικό μας Έλληνα….

Έφερε τη ζωή του ως εδώ…

Στ’ αμπέλια που δεν έχουνε ηλικία κρύφτηκαν οι καλοκαιρινές του εγκαταλείψεις…

Πάντα κοντά στη θάλασσα

Ακουμπούσε το νερό και Έλληνας πιο πολύ γινόταν…

Ένας βασιλικός, γλυκό του κουταλιού, μια χαλασμένη μπάλα στα σάλτσινα νερά, η στολή της Άγ. – Αγάθης… αρκούσαν φως πλούσιο να εισπράξει

και με τα χέρια, που τόσο αγαπά, να το μοιράσει σε τόπο που άλλη γλώσσα μιλούν

αλλά μπορούν απλόχερα να αφουγκραστούν την ομορφιά του…

Έφηβος και άντρας ενώνονται σε μια στιγμή

κι ένα παιδί καινούριο βγάζουν σε ψυχή…

ΕΛΛΑΔΑ – ΓΑΛΛΙΑ  *******************

Ένα φωτεινό μονοπάτι του ΝΙΚΟΥ ΑΛΙΑΓΑ

Μια διαδρομή γεμάτη ανθρώπινα χέρια … και

Βλέμματα που τον αγκαλιάζουν…

aixmi-news.gr

Advertisements

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
aluxal web banner new logo Τοπική Διαφήμιση
pap tsalafouti cake 1000x563px Τοπική Διαφήμιση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαβάστε Επίσης

Back to top button