Εκτός πραγματικότητας οι τράπεζες εν μέσω πανδημίας

Μπροστά σε ένα σκηνικό βίαιης και απότομης παύσης της οικονομικής δραστηριότητας, οι τράπεζες διατηρούν στο ακέραιο τις χρεώσεις και τις προμήθειες.

Η ατομική ευθύνη και η πειθαρχημένη συμπεριφορά εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού έχει και όρια και σταματάει εκεί που ο εκάστοτε κλάδος, αλλά και η κυβέρνηση λαμβάνουν συγκεκριμένα μέτρα για την αποτροπή φαινομένων συνωστισμού.

Το να κουνάς το δάχτυλο και να υποδεικνύεις, κάνοντας συνεχώς λόγο για «ατομική ευθύνη» είναι ίσως το πιο εύκολο, σε μια κατάσταση πανικού. Το δύσκολο ωστόσο είναι να ανακοινώσεις μέτρα διευκόλυνσης των πολιτών και ειδικά όταν πρόκειται να βάλεις «πολύ νερό στο κρασί σου».

Πιο συγκεκριμένα, οι τράπεζες έχοντας αναπτύξει εδώ και πολύ καιρό τα εναλλακτικά κανάλια σε μια εποχή ραγδαίας ψηφιοποίησης και μετασχηματισμού του τραπεζικού κλάδου, δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Ο «κόφτης» που επέβαλαν στις συναλλαγές στα καταστήματα ήταν ένα πρώτο -«ευεργετικό» για τους εργαζόμενους- μέτρο ώστε να αποφευχθεί η διασπορά του ιού. Και κάπου εκεί σταμάτησαν όλα, με τις τράπεζες να μην αναπτύσσουν περαιτέρω μέτρα διευκόλυνσης για τους πελάτες που θα στραφούν «αναγκαστικά» στα ATM και στο e-banking.

Καταρχήν δεν θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο από κανέναν και πόσο μάλλον από τις διοικήσεις των τραπεζών ότι όλοι οι πελάτες διαθέτουν υπολογιστή ή smartphone.

Κατά συνέπεια δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο πως όλοι οι πελάτες διαθέτουν λογαριασμό e-banking, ώστε να χειρίζονται το λογαριασμό τους μέσω αυτού. Oι τράπεζες λοιπόν αντί να σταθούν σε αυτό κάνοντας πιο εύκολη τη ζωή των πελατών τους, δεν έπραξαν τα δέοντα.

Ατελείωτες χρεώσεις και προμήθειες

Ας πάμε όμως στο πιο «καυτό» θέμα που είναι οι ατελείωτες χρεώσεις και προμήθειες που συνεχίζουν να «χτυπούν» αθόρυβα στο λογαριασμό των πελατών. Μπροστά σε ένα σκηνικό βίαιης και απότομης παύσης της οικονομικής δραστηριότητας, οι τράπεζες συνέχισαν -και συνεχίζουν- να πορεύονται, διατηρώντας στο ακέραιο τις χρεώσεις στις συναλλαγές μέσω APS και e-banking.

Τη στιγμή λοιπόν που τα εισοδήματα των περισσότερων εργαζόμενων περιορίζονται, με τις επιχερήσεις να έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους, το κόστος πληρωμής λογαριασμών τρίτων, (δημόσιοι φορείς, κτλ) κυμαίνεται κατά μέσο όρο από 0,15 ευρώ έως 0,60 ευρώ ανά συναλλαγή, με τη χρήση e-banking, ενώ αν κάποιος επιθυμεί να εξοφλήσει λογαριασμούς μέσω των APS (Κέντρα Αυτόματων Συναλλαγών) των τραπεζών το κόστος κυμαίνεται από 0,5 ευρώ έως 1,2 ευρώ ανά συναλλαγή.

Παράλληλα οι προμήθειες για εμβάσματα ανάλογα την τράπεζα ποικίλουν αλλά παραμένουν. Στο ακέραιο έχουν διατηρηθεί και οι χρεώσεις DAF για ανάληψη μετρητών μέσω ΑΤΜ από το δίκτυο άλλης τράπεζας που κυμαίνονται από 1,3 ευρώ ανά ανάληψη έως 3 ευρώ.

Το πρόβλημα με τις προμήθειες, γίνεται εντονότερο στα χωριά.

Στα χωριά έχουν κλείσει οι περισσότερες τράπεζες και λόγω τις απαγόρευσης της μετακίνησης, στρέφονται στη μια τράπεζα, με αποτέλεσμα οι χρεώσεις στη ανάληψη μετρητών να γίνεται κανόνας.

Το κόστος όλων αυτών των συναλλαγών δεν μπορεί να θεωρείται αμελητέο από τη στιγμή που στο σύνολο της η οικονομική δραστηριότητα έχει συρρικνωθεί. Από τη μία λοιπόν οι τράπεζες ωθούν τους πελάτες τους να χρησιμοποιήσουν τα εναλλακτικά κανάλια, αλλά από την άλλη δεν κάνουν τα απαραίτητα για να τους στηρίξουν. Να στηρίξουν αυτούς που τους στήριξαν στις ανακεφαλαιοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων.

Θα πρέπει να λοιπόν υπάρξει άμεσα μέριμνα τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τις διοικήσεις των τραπεζών ώστε να ανασταλεί το μεγαλύτερο -αν όχι όλο- κομμάτι αυτών των χρεώσεων, όσο ο κορονοϊός αλλάζει τη φιλοσοφία όλων των κλάδων.