Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Του Παναγιώτη Ασημακόπουλου, Θεολόγος καθηγητής

Ομολογώ ότι όταν ήμουν μαθητής Λυκείου, είχα ένα πολύ ισχυρό θεωρητικό οπλοστάσιο με επιχειρήματα και απόψεις που κατέληγαν στο ότι «λογικά, υπάρχει Θεός». Θυμάμαι ακόμη την ικανοποίηση μετά από δυναμική επιχειρηματολογία και ειδικά όταν αυτή κατέληγε στην κατατρόπωση του αμφισβητία ή (ακόμη καλύτερα) του εχθρού της πίστης. Κόκκινο πανί η αντιπαράθεση με άτομα του συνδρόμου «I am an atheist, debate me».

Τώρα που έχω ήδη ισοφαρίσει τα έτη αποφοίτησης με την ηλικία αποφοίτησης, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι «λογικά, δεν υπάρχει Θεός».

– Πώς είναι δυνατόν ένας Θεός παντοκράτορας να μην κάνει τίποτε για τόσα φτωχά και άρρωστα παιδάκια, για τόσες εξαθλιωμένες οικογένειες;

– Πώς είναι δυνατόν ένας Θεός παντογνώστης να μην δίνει λίγη σοφία σε γιατρούς και επιστήμονες ώστε να ανακαλύψουν το φάρμακο για τον καρκίνο;

– Πώς είναι δυνατόν ένας Θεός πανάγαθος να αφήνει μόνο και αβοήθητο τον Υιό Του να χλευάζεται, να σταυρώνεται και να πεθαίνει από κάποιους αχάριστους ευεργετηθέντες;

– Πώς είναι δυνατόν ένας Θεός παντοδύναμος να μην κάνει τίποτε για να εξαφανίσει το κακό και να τιμωρήσει τους κακούς;

Λογικά, δεν υπάρχει Θεός….

Ή, αν υπάρχει, είναι κάπου αλλού. «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστί» (Λουκ. 17, 21). Απλά και ξάστερα. Έτσι, παύει να είναι τόπος, νοητικό κατασκεύασμα, λογικό επιχείρημα, πεδίο αντιπαράθεσης. Είναι μυστήριο καρδιακής και υπαρξιακής προσέγγισης.

Σαν την αγάπη ένα πράγμα; Μα, «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν» (Α’ Ιω. 4, 8). Ή το ζεις ή δεν το ζεις. Ποτέ η αγάπη δεν ήταν, δεν είναι, ούτε και θα είναι το αποτέλεσμα κατανόησης μιας έννοιας, αλλά εκούσια και υπέρλογη αυτοπαράδοση σε κάποιον που σε κατακαίει και σε ανακαινίζει, σε κάποιον που σε πεθαίνει και σε ανασταίνει.

Σαν τον έρωτα ένα πράγμα;  Έρωτας πραγματικός. Που ισοπεδώνει τη λογική του αυτονόητου και γκρεμίζει τα στερεότυπα της ασφάλειας.

Και είναι κι αυτή η άτιμη η ελευθερία που κάνει τα πράγματα δυσκολότερα. Που αν την είχε καταπατήσει αυτός ο παντοδύναμος Θεός, θα ήμασταν κι εμείς πιο σίγουροι και με λιγότερα λογικά αδιέξοδα. Και, ή δεν θα είχαμε ερωτήματα ή θα είχαμε εύκολες απαντήσεις σ’ αυτά. Τώρα τι να επιλέξεις; Τη λογική των επιχειρημάτων περί ύπαρξης ή μη του Θεού που σε οδηγεί στον Παράδεισο του τίποτα;

Γι᾿ αυτό σου λέω, μην το βασανίζεις. Λογικά, δεν υπάρχει Θεός. Στην καρδιά παίζονται όλα…

Και κρύβεται με μαεστρία στα τρία βασικά και μυστηριώδη συστατικά του έρωτα: στο φιλί, στο δάκρυ και στο θάνατο… Πάνω σε αυτά έχουν χτιστεί οι πιο δυνατές σχέσεις ζωής με το Θεό. Πώς να τις εξηγήσεις;