Δημοτικό συμβούλιο και ψυχεδέλεια…

Ο χαρακτηρισμός δεν είναι της στήλης αλλά της κ. Μαίρης Χρυσικοπούλου. Κάποια στιγμή μπλέξαμε χθες στο δημοτικό συμβούλιο το να συζητάμε το υλικό που χάσαμε από το κληροδότημα των αποθηκών Παναγοπούλου. Η κ. Χρυσικοπούλου πήρε τον λόγο και περιέγραψε έναν χώρο όπου δεν υπήρχε τίποτε παρά μια ζυγαριά που δεν ζύγιζε και στους τοίχους ήταν εκείνα τα σύμβολα «που κάνουν τα παιδιά, τα ψυχεδελικά»… Αλλά δεν ήταν το μόνο ψυχεδελικό που ζήσαμε.

Προσέξτε, για να καταλάβετε. Η σημερινή δημοτική αρχή έπρεπε και πρέπει να αποδείξει ότι τα «πράματα» χάθηκαν στα χέρια των προηγούμενων. Οι προηγούμενοι έπρεπε να αποδείξουν ότι δεν είχε τίποτε «εκεί μέσα». Η αριστερή αντιπολίτευση που έφερε το θέμα    -και οι πολίτες που συνήθως ιδεολογικά είναι κοντά της -θέλαν να δείξουν ότι η Ιστορία της πόλης έχει κρυφτεί επίτηδες για να υποταχθεί ο λαός και να κάνει ό, τι του λένε…

Ανοίγω παρένθεση: Είναι χαρακτηριστικό πως ένας πολίτης πήρε τον λόγο και εξήγησε πως αν ποτέ κάνουμε κανένα μουσείο εδώ στο Αγρίνιο πρέπει να έχει «ταξικό πρόσημο»! Να μην αναφέρεται σε Παπαστραταίους, Ηλιού, Παναγόπουλους, Παπαπέτρου και άλλα τέτοια, αλλά στην εργατιά. Εδώ και μόνο για να το βγάλω από μέσα μου θα πω ότι οι πόλεις που έφτιαξαν μουσεία καπνού είναι πανέμορφες και έχουν κόσμο. Ξάνθη, Καβάλα, Βόλος… Λιμάνια, φοιτητές, ομορφιές, ρυμοτομία, τα πάντα όλα. Και όλα έγιναν με την ενεργό συμμετοχή των ιδιωτών. Και σε κάποιες περιπτώσεις οι καπναποθήκες έγιναν ξενοδοχεία… Διότι ,καλοί μου συναγρινιώτες,  το κλάμα για τους αγώνες των καπνεργατών δεν φτάνει, χρειάζεται να έχεις και κάτι να πουλήσεις μαζί, για να φτιάξεις τέτοια εμπνευσμένα πράγματα. Ναι, να πουλήσεις, μην κάνετε έτσι. Άντε γιατί 15 χρόνια που βλέπω το ίδιο έργο βαρέθηκα. Αλήθεια. Η ίδια επιτροπή από το πολύ 20 άτομα να κάνει τον αστυφύλακα της τοπικής ιστορίας!

Και συνεχίζω από παραπάνω. Άλλοι θέλαν να συνεχίσουν το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών τους με τους παλιούς κρατούντες. Άλλοι να κατακεραυνώσουν την κ. Μπάδα, το Πανεπιστήμιο, τον αείμνηστο καθηγητή Αθανάσιο Παλιούρα. Άλλοι να θυμίσουν ότι κι εκείνοι δικαιούνται να φτιάξουν το δικό τους Μουσείο, όπως εκείνοι το φαντάστηκαν! Μέχρι που ο κ. Καζαντζής το ρώτησε: «γιατί μαζευτήκαμε εδώ ρε παιδιά; θα πάμε κάποιον σε δίκη; άλλο είναι το θέμα μας..». Και μέχρι που ο κ. Τραπεζιώτης το εξήγησε και νομικά. Η όποια κλοπή έχει πια παραγραφεί, κάντε το, ερευνήστε το, αλλά να θυμάστε ότι άλλο πρέπει να κυνηγήσουμε».

Χαθήκαν πράγματα, αρχείο, υλικό; Ναι. Βαριά πράγματα, κάπου πήγαν κάποιος φταίει, να τον βρούμε. Αλλά να τον βρούμε για να αναδείξουμε μια ανικανότητα, ένα ζαμαν φου. Όχι  για να αναδείξουμε ότι κάποια συνομωσία δεν θέλει να μάθει ο κόσμος τους αγώνες μας! Άλλωστε η δουλειά του καπνεργάτη είχε χτικιό, είχε αρρώστιες και εποχές που δούλευες μόνο για το ένσημο κάπου 10 ώρες. Αλλά ήταν και εποχική. Και έδωσε ψωμί σε οικογένειες που  έπαιρναν την δουλειά εργολαβία. Δεν ήταν ανθρακωρυχείο ούτε δουλεμπόριο, ειδικά από μια εποχή και μετά έφερε ευμάρεια.

Εν κατακλείδι, μαρτυρίες έκαναν λόγο για φορτηγά, ο αντιδήμαρχος κ. Αδάμης είπε πως έχει βρει πολίτη που έχει «πράματα» στο σπίτι του. Ναι, να απολογηθεί κάποιος. Αλλά για δεκαετία και βάλε οι περίοικοι ειδοποιούσαν την αστυνομία και δεν πήγαινε. Δεν υπήρχε κλειδαριά, δεν  υπήρχαν πόρτες. Άραζαν περιθωριακοί, κυκλοφορούσαν ναρκωτικά(έχει ιδίαν άποψη η στήλη, εδρεύει κάπου κοντά…), έμεναν μέσα Πακιστανοί. Οι γύρω δρόμοι έχουν ακόμα συνθήματα που γράφουν… «Παστούν»! Αυτή είναι εθνότητα και γλώσσα που απαντάται στα σύνορα  Πακιστάν-Αφγανιστάν. Πως και τότε δεν άκουγε κανείς τίποτε;

Πως και κοίταζαν όλοι αλλού τότε και τώρα θυμήθηκαν την Ιστορία, το αρχείο της πόλης και όλα τα καλούδια; Λοιπόν, η στήλη το προτείνει: η πόλη θα αλλάξει όταν αρχίσουν να παίρνουν τον λόγο και άλλοι πλην εκείνων που τον παίρνουν εδώ και 25 χρόνια.

η συντακτική αρχειακή  μονάδα