Παρατήρηση πρώτη: Αν το ξεπούλημα είναι «αναπτυξιακό» και «φιλολαϊκό», γιατί η Ελλάδα δε γνώρισε καμία φιλολαϊκή ανάπτυξη, παρά τις Ούλεν, τις Πάουερ, τις Πεσινέ, τους Τομ Πάπας, τους Ωνάσηδες, τους εθνικούς εργολάβους, τους εθνικούς προμηθευτές και τους εθνικούς «νταβατζήδες», που της πίνουν το αίμα από συστάσεώς της;
Παρατήρηση δεύτερη: Το καπιταλιστικό κράτος είναι παρακολούθημα των μονοπωλίων. Το καπιταλιστικό κράτος τα πιάνει από τις ιδιωτικές «Ζήμενς». Το καπιταλιστικό κράτος τα βάρη των ιδιωτικών «Λίμαν Μπράδερς» στις ΗΠΑ, των ιδιωτικών «Μπάνκια» στην Ισπανία, των ιδιωτικών τραπεζών στην Ελλάδα, τα φορτώνει στο δημόσιο ταμείο. Και από εκεί στην πλάτη των λαών. Εφόσον, λοιπόν, ο λεγόμενος δημόσιος τομέας του καπιταλιστικού κράτους δουλεύει για λογαριασμό των ιδιωτών, από πού προκύπτει ότι το ολικό ξεπούλημά του στους ιδιώτες θα είναι υπέρ του λαού και όχι εις βάρος του λαού, όπως συνέβαινε με το έως τώρα μερικό ξεπούλημά του;
Η σχέση χρέους – ιδιωτικοποίησης
Ας δούμε κατά πόσο ισχύει ότι το ξεπούλημα και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου που περιγράφονται με όλους τους δυνατούς ευφημισμούς (ιδιωτικοποίηση, αποκρατικοποίηση, μετοχοποίηση, μισθώσεις παραχώρησης κ.λπ.), ενισχύουν, τάχα, τα δημόσια ταμεία και απαλλάσσουν τη χώρα από χρέη.
Οι κυβερνώντες, που σήμερα είναι συγκυβερνώντες, την τελευταία 25ετία έχουν διαπράξει τα κάτωθι:
Επίσης μέχρι το 2004, δηλαδή μια ολόκληρη πενταετία πριν από την εκδήλωση της κρίση και αρκετά χρόνια πριν αρχίσουν να επικαλούνται προσχηματικά το χρέος για να κόβουν μισθούς και συντάξεις, το ΠΑΣΟΚ είχε διαπράξει τα εξής:
Το αποτέλεσμα ήταν όλες αυτές οι εκποιήσεις – που πάντα βαφτίζονται «αξιοποίηση» – σε τίποτα να μην εμποδίσουν την εκτίναξη του δημόσιου χρέους. Συγκεκριμένα:
Ερώτημα: Με βάση τα προηγούμενα, από πού προκύπτει έστω κι ένας κόκκος αλήθειας αυτής της απίστευτης εγχώριας και ευρωενωσιακής προπαγάνδας που κατακλύζει το δημόσιο βίο, ότι τάχα «η μείωση του δημόσιου χρέους περνάει μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αποκρατικοποιήσεις του δημόσιου τομέα»;…
Το ξεπούλημα αυξάνει το χρέος!
Τα συμπεράσματα είναι προφανή:
Πρώτον, εμφανίζουν σαν «σωτηρία» την ίδια καταστροφική πολιτική που έχει γεμίσει τα ταμεία των κεφαλαιοκρατών και έχει εκτινάξει τα δημόσια χρέη.
Δεύτερον, παρουσιάζουν σαν «φάρμακο» την ίδια εκείνη δηλητηριώδη πολιτική που έχει διαλύσει την Ελλάδα.
Τρίτον, ισχυρίζονται πως παραμένει «επιβεβλημένος» εκείνος ακριβώς ο «μονόδρομος» του ξεπουλήματος που ακολουθούν επί δεκαετίες, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Τέταρτον, αποκαλούν «φιλόδοξη» και «αναγκαία» την ίδια πολιτική που έχει χρεοκοπήσει τους Έλληνες και τους έχει αποστερήσει το δημόσιο πλούτο τους.
Πέμπτον, έχουν ορκιστεί πίστη στο ξεπούλημα πολύ πριν εμφανιστεί η «τρόικα». Πολύ πριν ανακαλύψουν ως πρόσχημα το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα.
Τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα:
Αν ξεπουλάνε για να μειώσουν τα χρέη – και όχι για να ενισχύσουν την κερδοφορία της ολιγαρχίας παραδίδοντάς της ό,τι απέμεινε από την δημόσια περιουσία – τότε:
Τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα:
Κατά την περίοδο 2000 – 2013, το χρέος – συμπεριλαμβανόμενου του «κουρέματος» – όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε κατά 179,5 δισ. ευρώ (!), δηλαδή υπερδιπλασιάστηκε και αυξήθηκε με ρυθμό 129%! Το χρέος μετά και το «κούρεμα» του 2011, αυξάνεται. Δεν μειώνεται. Κι αυτά συμβαίνουν σε περίοδο γενικού ξεπουλήματος…
Συμπέρασμα:
Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Όσο περισσότερο ξεπουλούν, τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνει!
Δεν ξεπουλούν για να «πληρώσουν τα χρέη της χώρας». Ξεπουλούν για να εκπληρώσουν το μόνο χρέος που αναγνωρίζουν και το μόνο «χρέος» που τους καθοδηγεί: Είναι το ταξικό τους χρέος, που «επιβάλλει» το ξεπούλημα.
Δεν πρόκειται περί «κοινωνικής ευθύνης». Ο.τι κάνουν συνιστά αδίστακτη και στυγνή εφαρμογή μιας αντικοινωνικής πολιτικής που αποστερεί το λαό από τα πάντα: Από το μισθό, από τη σύνταξη και από τα φάρμακα μέχρι τη ΔΕΗ, τους αιγιαλούς, τις… Θερμοπύλες και οτιδήποτε έχει απομείνει να θυμίζει δημόσια περιουσία.
Δεν ξεπουλούν για να μειωθούν οι τιμές και για να βελτιωθούν οι υπηρεσίες. Τίποτα απ΄ ό,τι ξεπούλησαν δεν φτήνυνε και δεν αναβαθμίστηκε ποιοτικά.
Διαπράττουν πολιτικό και οικονομικό έγκλημα. Η καθολική παράδοση στους «ιδιώτες» μιας δημόσιας περιουσίας που ο λαός τη δημιούργησε με το αίμα και τον ιδρώτα του, είναι πολιτικό έγκλημα. Που έχουν το θράσος να το βαφτίζουν «εθνική υπευθυνότητα» και «εθνικό χρέος».
Το μέγεθος του εγκλήματος είναι τέτοιο που αναδεικνύει το πραγματικό χρέος. Το πραγματικό χρέος είναι ο – πραγματικός – ιδιοκτήτης αυτού του πλούτου να αντιδράσει. Ο λαός να αντιδράσει. Και απέναντι στην ενότητα των εκποιητών και των «κορακιών» να αντιπαρατάξει την δική του ενότητα. Διατυπωμένη με τρόπο απερίφραστο: «Δεν πουλάω»!