Εφόσον πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι (ή μήπως “για να πληρώνονται”;) και οι συντάξεις, λέει, υπάρχουν περίπου 700 εκατομμύρια που δεν θα δοθούν σε προμηθευτές και συμβασιούχους του δημοσίου αλλά και σε ανάγκες “όχι πρώτης προτεραιότητας”. Ξέρετε ποιοι είναι αυτοί; Όσοι έχετε κάνει κανένα μάθημα με την ώρα στο δημόσιό τους, όσοι φτιάξατε κάποιο μερεμέτι στο δημόσιό τους, όσοι πήγατε φαΐ στο δημόσιό τους! Ακούσατε τίποτε; Μήπως ότι “αυτά τα λεφτά θα λείψουν από την αγορά”; Μιλάμε για 700 εκατομμύρια! Πως και δεν τα αναζητεί κανένας; Πως και δεν σηκώνεται ένα πανό γι’ αυτά;
Κι όμως στους δρόμους γυρνάει ΜΟΝΟ ένα βανάκι που καλεί σε θέσπιση της Κυριακάτικης αργίας.Πράγματι τα μαγαζιά στο Αγρίνιο δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να είναι ανοιχτά την Κυριακή. Ποιος να ψωνίσει; (Αλλού, σε μέρη με εισαγόμενη οικονομία χρειάζονται μαγαζιά και την Κυριακή, υποθέτω, εκτός κι αν τη Κυριακή στο λιμάνι των Χανίων τα μαγαζιά πρέπει να είναι κλειστά τον Ιούλιο!)
Κανένας άλλος, όμως, δεν βλέπει το λόγο να ζητήσει κάτι; Όταν λέμε ότι “χρόνο έχουμε λεφτά δεν έχουμε” εννοούμε ότι πρέπει να αυξηθούν μόνο οι μισθοί στο δημόσιο; Τόσος κόσμος απλήρωτος εντελώς ή με καθυστέρηση μηνών δεν επηρεάζει την αγορά; Τη ρευστότητα; Τη φοροδοτική ικανότητα των καταστηματαρχών; Τα όνειρά μας; Τα κεκτημένα;
η συντακτική μονάδα
