Είναι Αύγουστος, έχει πανηγύρια κι ας έχει καταδικάσει στην κοσμικότητά τους ο Μητροπολίτης.Περπατώ στο καυτερό(hot) Αγρίνιο και έχει 6 ο μήνας. Τι πιο φυσικό από το να πέσω πάνω σε αφίσα του Βελισσάρη;Αν δεν πέσω πάνω σε αφίσα του Βελισσάρη αυτή την εποχή θα νιώσω ότι κάτι δεν πάει καλά με τούτη την πανέμορφη χώρα σε τούτο τον ευλογημένο τόπο, τον φιλημένο από τον Θεό.
Δεν έχει σημασία που το συμβάν θα λάβει χώρα πολλά μίλια μακριά στα Δουνέικα εκεί στο ορεινά του Θέρμου. Σημασία έχει ότι θα τηρηθούν και φέτος οι παραδόσεις.Μη ρωτάτε τιμές.Τι σημασία έχει; Θα είναι και η Γωγώ η Τσαμπά εκεί.
Η αφίσα έχει μπει(και) στον τοίχο του ΟΤΕ φυσικά στο Αγρίνιο, που αλλού; Οι θεσμοί εκεί πάνε. Άλλωστε στο κτήριο του ΟΤΕ και δίπλα στο ΤΕΕ όλοι ξέρουν την θέση τους και κανείς δεν πέφτει πάνω στον άλλο.Έχει μια αφίσα με…Μέλισσες, έχει ένα κάμπινγκ εναλλακτικό κάπου αλλού, μέχρι και τα χνάρια του Δημοκρατικού Στρατού μπορείς να βρεις, αλλά κανείς δεν επικαλύπτει τον άλλο.
Καθώς κοιτάζω τον Βελισσάρη όλο αυτό μου θυμίζει κάτι. Ναι, το 2014, στις 11 Αυγούστου κι όχι στις 10, πάλι ο Βελισσάρης στα Δουνέικα. Τότε ήταν με Αριστόπουλο στο κλαρίνο και Βασίλη Κωστούλα(“Υποψίες”)και Δήμητρα Μπέκιου! Βρε πως περνάνε τα χρόνια! Αλλά οι θεσμοί μένουν, δεν αλλάζουν…
(Στη δεύτερη αφίσα άλλη επίσκεψη στα Δουνέικα εκείνη τη χρονιά, στις 29/1.Δεν βρήκαμε εκείνη του Αυγούστου, δεν έχει σημασία ο Βελισσάρης περνάει συχνά)
η συντακτική επανερχόμενη μονάδα