Η Αριστερή Παρέμβαση – Αντικαπιταλιστική Κίνηση στη Δυτική Ελλάδα για το ζήτημα της ακρίβειας συνυπογράφει ανακοίνωση μαζί με 12 περιφερειακές και 24 δημοτικές κινήσεις από όλη τη χώρα:
«Πλάι σε όσα πλήττουν το λαό με την ανεργία, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τους έμμεσους φόρους, ήρθε το νέο κύμα ανατιμήσεων σε βασικά προϊόντα και κοινωνικά αγαθά να απομυζήσει το ήδη πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Και όσο η ακρίβεια μεγαλώνει, τόσο η φτώχεια εξαπλώνεται.
50% στο ρεύμα, 30% στα άλευρα και άλλα βασικά είδη διατροφής, τα φάρμακα, τα σχολικά είδη και τα είδη ένδυσης και υπόδησης. Ενώ το λαϊκό προϋπολογισμό επιβαρύνουν δραματικά οι αυξήσεις στα καύσιμα και στα μεταφορικά, η εκτίναξη του κόστους στέγασης που έχει πάρει τα ύψη με τις αυξήσεις ενοικίων, τον ΕΝΦΙΑ, τα δημοτικά τέλη. Ακόμα και η τιμή στο… κουλούρι εμφανίζεται πάνω από τα 50 λεπτά, στα 60 ή και 70. Πάνω, δηλαδή, και από την «αύξηση» – κοροϊδία στον κατώτατο μισθό της τάξης των 52 λεπτών τη μέρα, την οποία ανακοίνωσε η κυβέρνηση για το … 2022.
Η κατάσταση γίνεται χειρότερη με τις αυξήσεις του ηλεκτρικού ρεύματος για την οικιακή κατανάλωση που εξαγγέλθηκαν από την κυβέρνηση μέσω νέου τρόπου και είδους χρεώσεων (θα πληρώνουμε και το CO2 που εκπέμπουν οι εταιρείες). Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας και των επενδύσεων για την «πράσινη ανάπτυξη», η «ανταγωνιστικότητα» που τάχα θα «μείωνε τις τιμές» και τα παιχνίδια με το λιγνίτη και το εισαγόμενο πανάκριβο φυσικό αέριο στην πράξη έχουν οδηγήσει να είμαστε η χώρα με την ακριβότερη τιμή οικιακού ρεύματος στην Ευρώπη!
Οι αυξήσεις δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση τάζοντας αντισταθμιστικά μέτρα για να κατευνάσει την οργή του λαού που για άλλη μια φορά καλείται να πληρώσει τα βάρη. Είναι ξεκάθαρη πολιτική επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ, των προηγούμενων κυβερνήσεων και της ΕΕ που αντιμετωπίζουν και την ενέργεια ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό που πρέπει να υπηρετεί τις λαικές ανάγκες.
Όπως ακριβώς έκαναν άλλωστε με το ζήτημα της υγείας από την έναρξη της πανδημίας. Καμία ουσιαστική θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας, ατομική ευθύνη και “δώρα” στις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές και το τουριστικό κεφάλαιο που θησαυρίζουν σε βάρος της ζωής και της υγείας του λαού. Ή από την άλλη, για ακόμα μια χρονιά τα σχολεία άνοιξαν χωρίς μέτρα προστασίας απέναντι στον κορονοιό, σε τάξεις με 25 μαθητές ενώ, εκατοντάδες παιδιά έμειναν και φέτος εκτός των παιδικών σταθμών. Παράλληλα, με την αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική τους, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις διευκολύνσεις στους επενδυτές, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη λεηλασία της φύσης και των δημόσιων χώρων, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο.
Δεν έχουμε άλλο δρόμο υπεράσπισης της ζωής μας και των δικαιωμάτων μας από αυτόν του ανυποχώρητου αγώνα. Δεν μπορεί να είναι το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας τα δεκάωρα μέχρι θανάτου, η ανεργία και η μαύρη εργασία, οι ψευτομισθοί που δεν φτάνουν ούτε για τους λογαριασμούς.