Αργκους, ο Ιάσονας του Παναιτωλικού (φωτο)
Το όνομα του Βραζιλιάνου στόπερ, Άργκους, προέρχεται από την μυθολογία της χώρας μας, λόγω της αγάπης της μητέρας του για την αρχαία Ελλάδα. Η «τρέλα» για την μπάλα και το «πάθος» για τα τατουάζ.
Λένε πως όποια πέτρα και αν σηκώσεις, από κάτω της θα βρίσκεται ένας Ελληνας. Την ίδια στιγμή όμως και η επιρροή του πολιτισμού μας σε όλα τα έθνη είναι σημαντική και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας μεγάλωσε με πρότυπα από τη μυθολογία μας και γενικότερα με εικόνας της την πατρίδα μας.
Κυρίες και κύριοι λέμε για τον Αργκους, που η μοίρα το έφερε έτσι ώστε τον Γενάρη του 2018 να έρθει για… μόνιμη εγκατάσταση στη χώρα από την οποία πήρε το όνομά του! Πιο συγκεκριμένα από την Αργοναυτική Εκστρατεία και το καράβι που οδήγησε το πλήρωμά του στην κλοπή του «Χρυσάμαλλου Δέρας», την Αργώ.
Χωρίς να υπάρχει κάποιος μακρινός δεσμός αίματος ή κάτι παρεμφερές, αλλά επειδή η μητέρα του Βραζιλιάνου στόπερ του Παναιτωλικού είναι εκπαιδευτικός και με επιρροές από την αρχαία Ελλάδα.
Ποιος να το έλεγε στην οικογένειά του λοιπόν, ότι ο πρωτότοκος γιος του θα βρεθεί στα μέρη που λάτρεψαν και θαύμασαν, μέσω των μυθοπλασιών αλλά και της ιστορίας, όπως διασώθηκαν στο πέρασμα των αιώνων.
Γεννημένος στις 19 Ιανουαρίου του 1988 στην πόλη Κανόας της επαρχίας του Αλεγκρέτε, ο μικρός Αργκους πέρασε τα περισσότερα παιδικά του χρόνια με μία βαλίτσα στο χέρι. Η μητέρα του όπως αναφέραμε ήταν δασκάλα, ο πατέρας του στην αστυνομία και λόγω αυτού καλούνταν να μετακινούνται συχνά.
Η μπάλα για εκείνον ήταν μία διέξοδος και θυμάται χαρακτηριστικά πως δεν του επέτρεπαν να πάει στην προπόνηση, αν νωρίτερα δεν έκανε τα μαθήματά του. «Μου έλεγαν ‘πρώτα θα διαβάσεις και μετά το ποδόσφαιρο’. Αλλιώς δεν με άφηναν. Ομως η μπάλα έγινε το πάθος μου. Επαιζε και ο μικρός μου αδερφός. Οταν ήμουν έφηβος οι φίλοι μου πήγαιναν σε πάρτι, αλλά εγώ έπεφτα για ύπνο νωρίς. Μόνο το ποδόσφαιρο σκεφτόμουν», θα πει αργότερα για εκείνα τα χρόνια.
Αφού πέρασε, με επιτυχία, από τα τμήματα υποδομής ομάδων της χώρας του όπως η Γκρέμιο και η Ατλέτικο Παραναένσε, σε ηλικία 18 ετών πέρασε τον Ατλαντικό και βρέθηκε στην Ιταλία για χάρη της Ρετζίνα. Εκεί η παραμονή ήταν δύσκολη, καθώς οι δικοί του άνθρωποι δεν μπορούσαν να βρίσκονται κοντά και δεν κατάφερε να προσαρμοστεί. Ομως έμαθε καλά τη γλώσσα (μιλάει άπταιστα πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά) και πήρε την υπηκοότητα. Ως επί το πλείστων έπαιζε στην Κ20 του συλλόγου, αλλά σύντομα επέστρεψε στη Βραζιλία. Ομως το καλοκαίρι του 2011 επέστρεψε στην Ευρώπη για την Μάριμπορ και εκεί άλλαξε η ζωή του.
Στη Σλοβενία αγαπήθηκε όσο λίγοι, κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα, ενώ συμμετείχε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μάλιστα στις 22 Νοεμβρίου του 2012 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όταν η Μάριμπορ φιλοξενήθηκε από τον Παναθηναϊκό στους τότε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ (έχασε 1-0). Ο Αργκους ήταν από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας, ενώ «κούμπωσε» και με τον τρόπο ζωής στην πόλη. Η μόνη φορά που όλοι τον είδαν… διαφορετικό ήταν σε έναν αγώνα με την Ολίμπια Λουμπλιάνας, όταν ο κολλητός του Φρανσις Μεντί έπεσε θύμα ρατσιστικής επίθεσης. Ιδιαίτερα ευαίσθητος σε αυτά τα ζητήματα, γενικότερα είναι άνθρωπος που βοηθά. Πολλές φορές διοργάνωσε στη γενέτειρά του φιλανθρωπικούς αγώνες, όπου ζητούσε από τον κόσμο όχι χρήματα, αλλά είδη πρώτης ανάγκης, ώστε να προσφερθούν σε όσους έχουν ανάγκη.
Παράλληλα με το ποδόσφαιρο ο έμπειρος κεντρικός αμυντικός απέκτησε ακόμη ένα… πάθος. Τα ταουάζ. Σε ηλικία 18 ετών έκανε το πρώτο του, όπου στα ιαπωνικά έγραψε τις λέξεις «Αρμονία», «Αγάπη», «Ειρήνη», ενώ με την πάροδο του χρόνου προσέθεσε και άλλα. Οπως έναν ποδοσφαιριστή που κάνει τάκλιν, σε κάποιον αντίπαλό του. «Σα να είμαι εγώ. Ναι έκανα εμένα, γιατί είναι μεγάλη ικανοποίηση για έναν αμυντικό να κάνει ένα πετυχημένο τάκλιν», θα πει χαμογελαστός.
Οι πολύ καλές του εμφανίσεις με την Μάριμορ, μεταξύ άλλων ήταν εκ των κορυφαίων της όταν τη σεζόν 2013/14 συνέχισε μετά τον όμιλο του Γιουρόπα αφήνοντας εκτός της Γουίγκαν όταν την κέρδισε με 2-1 στο τελευταίο παιχνίδι του γκρουπ, τον έφεραν στην Μπράγκα. Μία νέα σελίδα γύρισε στην καριέρα του και το καλοκαίρι του 2016 πανηγύρισε και την κατάκτηση του Κυπέλλου Πορτογαλίας. Ομως εκεί δεν ήταν βασικός και αποφασίστηκε να πάει δανεικός. Πολλές ομάδες ενδιαφέρθηκαν και τελικά παραχωρήθηκε στην Εξελσιόρ. Αλλά φτάσαμε στον μαύρο» Οκτώβριο του 2016, όταν συνέβη το… κακό.
Σε ένα ματς με την Φεγενορντ τραυματίστηκε σοβαρά και η διάγνωση ήταν… καταπέλτης. Αποκόλληση δικεφάλου και ο χρόνος αποθεραπείας του θα ξεπερνούσε τους έξι μήνες. Ο Αργκους που είχε ως ίνδαλμα τον Μάρκο Ματεράτσι και τον συμπατριώτη του Λούσιο, κινδύνευε στα 28 του χρόνια να πει «αντίο» στα γήπεδα. Ωστόσο δεν το έβαλε κάτω. Δούλεψε και επέστρεψε γερός, στις αρχές της επόμενης περιόδου (2017/18), αλλά στην Μπράγκα δεν υπήρχε πλέον χώρος για εκείνον.
Κάπου εκεί στην εξίσωση της ζωής του προέκυψε ο Παναιτωλικός, ο οποίος μέσω των «κονέ» του στην Ιβηρική έμαθε για την περίπτωσή του. Εκείνος δεν το σκέφθηκε πολύ και ήρθε στα μέρη μας, όπου σταδιακά εγκλιματίστηκε και χθες έκανε την κορυφαία του εμφάνιση με την «κυανοκίτρινη» φανέλα. Οπου μάλιστα σημείωσε και το πρώτο του γκολ.
Στα «καναρίνια» ζήτησε και πήρε τη φανέλα με το νούμερο «88», που αντιπροσωπεύει το έτος γέννησής του. Προφανώς γιατί εδώ… ξαναγεννήθηκε, αφού μέχρι πρότινος σε όλες τις ομάδες είχε το «44».
Η ζωή στην πόλη κυλά ήρεμα, αφού έτσι έχει μάθει να ζει. Πάντα στο πλευρό του είναι η αγαπημένη του Αμάντα, με την οποία συνδέονται από μικροί και τη γνώρισε μέσω της αδερφής του, με την οποία έκαναν παρέα. Παντρεύτηκαν, πρώτα έφεραν στον κόσμο μία πανέμορφη κορούλα, την Λούκα, ενώ εσχάτως η οικογένεια μεγάλωσε, αφού υπάρχει και διάδοχος… Οσο για τον Αργκους. Η έκφρασή του μόλις σκόραρε χθες όταν και πήγε στο πέταλο, αποτυπώνει πως… ζει για το παιχνίδι και στον Παναιτωλικό έχουν τον δικό τους Ιάσονα…
Γιώργος Ντυμένος
