ΕλλάδαΡοή Ειδήσεων

21η Απριλίου: Oι άγνωστοι φάκελοι της CIA για τη χούντα

Οι αναφορές τη βραδιά που καταλύθηκε η δημοκρατία, το έκδηλο ενδιαφέρον της Ουάσινγκτον για την τύχη του Ανδρέα Παπανδρέου και ο μύθος του μηδενικού χρέους επί χούντας.

«Είμαστε μαζί σας, είτε µας θέλετε είτε όχι»! Μόλις πέντε ηµέρες µετά την εκδήλωση του πραξικοπήµατος ο 55χρονος κινηµατίας Στυλιανός Παττακός φροντίζει να ξεκαθαρίσει στους αξιωµατούχους της αµερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα ότι η χούντα είναι διατεθειµένη να εξυπηρετήσει δουλοπρεπώς τα συµφέροντα της υπερδύναµης… ακόµη και εάν η ίδια δεν το ήθελε. Αρκετές φορές έχουν βρεθεί µέχρι σήµερα στο επίκεντρο της ιστορικής έρευνας οι σχέσεις µεταξύ της Ουάσιγκτον και του καθεστώτος των επίορκων στρατιωτικών που κατέλαβαν την εξουσία ακριβώς σαν σήµερα πριν από 52 χρόνια.


Τι γνώριζαν, αλήθεια, οι πράκτορες της CIA στην Αθήνα για τη δράση των επίορκων στρατιωτικών και πόσο σφιχτός ήταν αυτός ο εναγκαλισµός; Οντως συνέβαλαν ώστε να καταλυθεί η ∆ηµοκρατία εκείνη τη µοιραία νύχτα της 21ης Απριλίου 1967; Από τα αποχαρακτηρισµένα έγγραφα των αµερικανικών µυστικών υπηρεσιών, µέρος των οποίων παρουσιάζουµε σήµερα, αποκαλύπτεται ότι η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού είχε διαπιστώσει τουλάχιστον από το 1966 ότι είχε αρχίσει να υφαίνεται ο ιστός της χούντας. Κανένα απτό στοιχείο, όµως, µέχρι σήµερα δεν αποδεικνύει ότι παρενέβησαν απροκάλυπτα τα ξηµερώµατα εκείνης της Παρασκευής που βγήκαν τα τανκς στους κεντρικούς δρόµους της πρωτεύουσας. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλές αναφορές που καταδεικνύουν την αµέριστη αποδοχή προς την «εθνοσωτήριο επανάσταση», όπως την αποκαλούσαν οι πρωταίτιοι στασιαστές.

Ο Λευκός Οίκος νοιαζόταν κυρίως για την αφοσίωση των κυβερνώντων στο ΝΑΤΟ και στη ∆ύση. Από τη στιγµή που κάτι τέτοιο δεν διακυβευόταν, αδιαφορούσε για το εάν είχαµε δικτατορία ή δηµοκρατία. Οι διώξεις δεκάδων χιλιάδων πολιτών, κυρίως αριστερών πεποιθήσεων, οι εκτοπισµοί, οι βασανισµοί και οι φυλακίσεις περνούσαν σε δεύτερη µοίρα. Το ίδιο ίσχυε και για τη διασπάθιση του δηµόσιου χρήµατος, τους διορισµούς συγγενών και φίλων των χουντικών σε θέσεις-κλειδιά του κρατικού µηχανισµού και τις σκανδαλώδεις συµβάσεις. Αλλωστε, αρκετές από αυτές γίνονταν µε αµερικανικές επιχειρήσεις, όπως ήταν αυτή του εργολάβου Ρόµπερτ ΜακΝτόναλντ για την κατασκευή της Εγνατίας Οδού. Ο ανάδοχος αναχώρησε µέσα σε λίγους µήνες από τη χώρα µας, χρεώνοντας το ελληνικό ∆ηµόσιο µε 1,5 δισ. δραχµές.

Υπερατλαντική «σιωπηρή» αποδοχή
Οι αναφορές από τον σταθµό της CIA στην Αθήνα και τα µηνύµατα ανακούφισης
µήνες πριν εκδηλωθεί το πραξικόπηµα της 21ης Απριλίου 1967, ο σταθµός της CIA στην Αθήνα έστελνε απόρρητες εκθέσεις στην Ουάσιγκτον µε τις οποίες ενηµέρωνε τον τότε πρόεδρο των Ηνωµένων Πολιτειών Λίντον Τζόνσον ότι είναι πιθανό το ενδεχόµενο κατάλυσης της ∆ηµοκρατίας στην Ελλάδα από στρατιωτικούς. Αρκετές από αυτές τις αναφορές παρέµεναν επί δεκαετίες σφραγισµένες σε συρτάρια και υπολογιστές. Ωστόσο, η υπηρεσία πληροφοριών της υπερδύναµης αποφάσισε να αποχαρακτηρίσει χιλιάδες έγγραφά της, µέρος των οποίων αφορούσε την πρόσφατη ελληνική Ιστορία.

Οι πράκτορες, όπως αποδεικνύεται, κατέγραφαν ενδελεχώς τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα µας. Θα πρέπει να σηµειωθεί ότι µέχρι σήµερα δεν υπάρχει έγγραφο που να αποδεικνύει ότι υπήρξε ωµή παρέµβαση από τις ΗΠΑ στην εκδήλωση του πραξικοπήµατος. Βρίσκουµε, όµως, πολλές εκθέσεις που καταδεικνύουν την αποδοχή που υπήρξε προς το δικτατορικό καθεστώς από τις πρώτες κιόλας ηµέρες που κατέλαβε την εξουσία. Η πρώτη σηµαντική αναφορά από τον σταθµό της CIA στην Αθήνα γίνεται στις 7 Μαρτίου 1966, δηλαδή πάνω από έναν χρόνο προτού ξεσπάσει το κίνηµα.

Σε αυτή γίνεται λόγος για συνωµοτικές οµάδες εντός του ελληνικού στρατεύµατος που έχουν αρχίσει να κινούνται ύποπτα. Το κείµενο αναφέρει αναλυτικά τα ονόµατα των αξιωµατικών που είχαν προαχθεί και µετατεθεί εκείνες τις µέρες σε θέσεις-κλειδιά των Ενόπλων ∆υνάµεων, αλλά ειδικά για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο τονίζονται τα εξής: «Λίγο πριν από τη συγκέντρωση του κόµµατος της Ενωσης Κέντρου, στις 16 Φεβρουαρίου 1966, ο αντισυνταγµατάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος ήλθε στην Αθήνα για να επικοινωνήσει µε άλλους συνταγµατάρχες σε περίπτωση που κρινόταν αναγκαία η οργάνωση πραξικοπήµατος για να αποτραπούν εκδηλώσεις βίας που θα προκαλούνταν από την Ε∆Α (σ.σ.: Ενιαία ∆ηµοκρατική Αριστερά). Ο Παπαδόπουλος είπε στους στρατιωτικούς µε τους οποίους είχε επαφές πως τον είχε καλέσει στην Αθήνα ο αρχηγός του ΓΕΣ, αντιστράτηγος Γρηγόριος Σπαντιδάκης. […] Οι στόχοι αυτής της ακροδεξιάς οµάδας είναι να εξουδετερώσει ή να αποτρέψει την αριστερή διείσδυση στον στρατό και στην κυβέρνηση. […] Η οµάδα θεωρεί ότι η κατάσταση στην Ελλάδα υπό τους Παπανδρέου έχει οµοιότητες µε την κατάσταση που δηµιουργήθηκε στη Βραζιλία (σ.σ.: οδήγησε επίσης σε στρατιωτική χούντα)».

Αρχικά έβλεπαν στρατηγούς
Τις πρώτες πρωινές ώρες της µοιραίας 21ης Απριλίου, όταν οι ερπύστριες των αρµάτων µάχης που είχαν βγει από το Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισµένων στου Γουδή άρχισαν να κυλούν στην άσφαλτο της άδειας λεωφόρου Μεσογείων µε κατεύθυνση τη Βουλή και τα άλλα σηµαντικά κτίρια της πρωτεύουσας, οι Αµερικανοί πράκτορες, µέσα από το δίκτυο πληροφοριών που είχαν στήσει, προσπαθούσαν να µάθουν ποιοι κινούσαν τα νήµατα και επιχειρούσαν να καταλύσουν τη δηµοκρατία.

Στις αρχικές αναφορές που εστάλησαν στο αρχηγείο της CIA στο Λάνγκλεϊ της Βιρτζίνια αναφερόταν ότι «η κυβέρνηση Κανελλόπουλου ανατράπηκε από ένα ταχύτατο και καλοσχεδιασµένο πραξικόπηµα, διευθυνόµενο, απ’ ό,τι φαίνεται, από την ανώτατη ηγεσία του Ελληνικού Στρατού». Ηταν προφανές πως η αρχική εκτίµησή τους ήταν ότι η εκτροπή πραγµατοποιήθηκε από στρατηγούς (η επονοµαζόµενη «µεγάλη χούντα» που, όντως, οργανωνόταν αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ, γιατί πρόλαβε να κινηθεί ταχύτερα η «µικρή χούντα» των συνταγµαταρχών).

Το έγγραφο, πάντως, έκλεινε µε τη διαβεβαίωση ότι «το πραξικόπηµα αναµένεται να διατηρήσει τις προηγούµενες σταθερές σχέσεις µε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ». Εννιάµισι ώρες αργότερα η εικόνα έχει ξεκαθαρίσει. Η CIA έχει σαφή εικόνα των συνωµοτών. Οπως τονίζεται στη νέα αναφορά, «το πραξικόπηµα υπήρξε έργο οµάδας ανώτερων αξιωµατικών του Στρατού και της Αεροπορίας που αυτοαποκαλούνταν νωρίτερα “Επαναστατικό Συµβούλιο” και ισχυρίζονται πως είχαν ασφαλείς πληροφορίες ότι οι κοµµουνιστές ετοιµάζονται “να ξεκινήσουν ταραχές, απεργίες και γενική αναταραχή στην Αθήνα” το Σάββατο 22 Απριλίου».

Ακόµη πιο καθησυχαστικές για την Ουάσιγκτον είναι οι επόµενες αναφορές. «Ο εκπρόσωπος της οµάδας, στρατηγός Παττακός, δήλωσε στον αεροπορικό ακόλουθο των ΗΠΑ ότι το πραξικόπηµα σχεδιάστηκε “για να διασφαλιστούν η εσωτερική ηρεµία, η νοµιµοφροσύνη προς τον βασιλέα, η αφοσίωση στο ΝΑΤΟ και στη ∆ύση, καθώς και η ενότητα του λαού”, τον οποίο δίχασαν οι πολιτικοί». Ο συντάκτης της έκθεσης διαβεβαιώνει, επίσης, ότι, σε περίπτωση που «οι υποστηρικτές των Παπανδρέου ή η άκρα Αριστερά συνέλθουν από το αρχικό σοκ και επιχειρήσουν να ξεκινήσουν φασαρίες, οι δυνάµεις ασφαλείας είναι σε θέση να διατηρήσουν την τάξη».

«Ηλίθια ακροδεξιά τσογλάνια»
Στις υπόλοιπες εκθέσεις οι πράκτορες ενηµερώνουν τους ανωτέρους για τα καθέκαστα στην Αθήνα αναφορικά µε τον σχηµατισµό της πρώτης χουντικής κυβέρνησης, τις συλλήψεις πολιτικών και πολιτών, καθώς επίσης και για τον τρόπο µε τον οποίο αντιδρά ο 27χρονος βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’, που φέρεται να χαρακτηρίζει τους πραξικοπηµατίες «ηλίθια ακροδεξιά τσογλάνια»! Μάλιστα, γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι ζήτησε από τον Αµερικανό πρέσβη στην Αθήνα Ουίλιαµ Φίλιπς Τάλµποτ να αποκαταστήσει τη νοµιµότητα µε απόβαση πεζοναυτών προτού συµβιβαστεί µε τη νέα κατάσταση.

Την πρώτη κρίσιµη για τη σταθεροποίηση περίοδο του στρατιωτικού καθεστώτος των Αθηνών, οι Αµερικανοί επέδειξαν, όπως διαπιστώνεται, µια σιωπηρή αποδοχή των συνταγµαταρχών. Μπορεί η Ουάσιγκτον να έλαβε την απόφαση να επιβάλει εµπάργκο όπλων στην Ελλάδα, ωστόσο αυτό περιλάµβανε µόνο ελαφρά οπλικά συστήµατα και, όπως θα αποδεικνυόταν σύντοµα, αποτελούσε µια περισσότερο συµβολική πράξη απέναντι στη βίαιη διακοπή του ελληνικού κοινοβουλευτισµού. Οπως αναφέρει ο πρώην υπουργός και δηµοσιογράφος Γιώργος Ρωµαίος στο βιβλίο του «Η περιπέτεια του Κοινοβουλευτισµού στην Ελλάδα (τόµος Γ’, εκδόσεις Πατάκη), αυτή η σιωπηρή αποδοχή των Αµερικανών οφειλόταν, ως επί το πλείστον, στη γεωγραφική εγγύτητα της Ελλάδας µε την ταραγµένη Μέση Ανατολή.

Ο Πόλεµος των Εξι Ηµερών που ξέσπασε ανάµεσα στο Ισραήλ και τις αραβικές χώρες µόλις ενάµιση µήνα µετά το απριλιανό πραξικόπηµα στην Αθήνα ήταν καταλυτικός για την αρχική αντίδραση των Αµερικανών απέναντι στο καθεστώς των συνταγµαταρχών.

Αφοσιωμένοι στο ΝΑΤΟ και στη Δύση
Αυτό διαφαίνεται και από το παρακάτω απόσπασµα ενός υποµνήµατος του υπουργού Εξωτερικών Ντιν Ρασκ προς τον Αµερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον, µε ηµεροµηνία 21 Ιουλίου 1967: «Στην Ελλάδα διαθέτουµε σηµαντικές εγκαταστάσεις για την αεροπορία και το ναυτικό, οι οποίες έχουν αποκτήσει αυξηµένη αξία µετά τον Αραβοϊσραηλινό Πόλεµο.

Αυτός ο πόλεµος υπογράµµισε τη σηµασία της Ελλάδας (µαζί µε την Τουρκία και το Ιράν) για τα αµερικανικά συµφέροντα. Κρίνουµε πως, αν υπάρξει ορισµένη αρνητική αντίδραση από το Κογκρέσο και αλλού, αυτή δεν θα είναι πολύ µεγάλη και µπορεί να περιοριστεί αρκετά, εφόσον τονίσουµε τα ακόλουθα: Πως η Ελλάδα, όπως η Τουρκία και το Ιράν, προβάλλει ως ιδιαίτερα σηµαντική χώρα για τις ΗΠΑ, µε δεδοµένη την αβεβαιότητα στη Μέση Ανατολή και τη σοβιετική διείσδυση σε αυτή την περιοχή.

Πως είναι ζωτικό να διατηρούµε την Ελλάδα ως µια ενεργή και λειτουργική χώρα-µέλος του ΝΑΤΟ, υπό τη σκέπη του οποίου αναπτύσσονται τα οπλικά προγράµµατα. Πως πρέπει να αποφύγουµε να ωθήσουµε την Ελλάδα προς την κατεύθυνση της Γαλλίας, η οποία διέπεται από µια χλιαρή και όχι τόσο επιβοηθητική θέση όσον αφορά το ΝΑΤΟ»

Το προφίλ των χουντικών
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ένα οκτασέλιδο έγγραφο του σταθµού της CIA στην Αθήνα, µε ηµεροµηνία 24 Μαΐου 1967, που φέρει τον ουδέτερο τίτλο «Η ελληνική χούντα», καθώς σε αυτό παρουσιάζεται το προφίλ των προσώπων που οδήγησαν την Ελλάδα στην πολιτική εκτροπή.

Ο συντάκτης αναφέρει:

Για τον Στυλιανό Παττακό, πως «πριν από το πραξικόπηµα θεωρούνταν φιλικά προσκείµενος στην Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση (σ.σ.: το συντηρητικό κόµµα που είχε ιδρύσει από το 1956 ο Κωνσταντίνος Καραµανλής), στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ. Εχει στενούς συγγενείς στις Ηνωµένες Πολιτείες και δύο ανιψιούς που υπηρετούν ως αξιωµατικοί στον αµερικανικό στρατό, ο ένας εκ των οποίων στο Βιετνάµ». Ακολουθούν άλλες τρεις γραµµές για τον τότε ταξίαρχο των τεθωρακισµένων, που µέχρι και σήµερα παραµένουν απόρρητες.
Για τον Νικόλαο Μακαρέζο, η αναφορά ξεκινά µε τρεισήµισι λογοκριµένες σειρές. Αυτό που µπορούµε να διαβάσουµε για τον τότε ταξίαρχο του Πυροβολικού είναι ότι «έχει πανεπιστηµιακές γνώσεις στην οικονοµία, την πολιτική επιστήµη και τη διοίκηση επιχειρήσεων», καθώς και ότι «µιλά περιορισµένα αγγλικά, αλλά άνετα γερµανικά, τα οποία πιθανόν έµαθε κατά τη θητεία του ως στρατιωτικού ακολούθου της Ελλάδας στη Βόννη το 1963-1964. Και αυτός φαίνεται φιλονατοϊκός και φιλοαµερικανός».
Για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, πως είναι «το ισχυρότερο µέλος της τριανδρίας» και είχε κατοχική δράση «στις αντιστασιακές οµάδες του στρατηγού Γρίβα» (σ.σ.: εννοεί την αντικοµµουνιστική Οργάνωση Χ του αντισυνταγµατάρχη Πεζικού Γεώργιου Γρίβα). Ακολουθούν και εδώ λογοκριµένα σηµεία, ενώ έχει δηµοσιοποιηθεί το σχόλιο που αφορά τις δηµόσιες εµφανίσεις του επίορκου συνταγµατάρχη. «Εχει δώσει σε αυτές ευθείες και λογικές απαντήσεις, ευκαιριακά, όµως, επέδειξε µια κάποια τραχύτητα». Τα πορτρέτα των πρωταιτίων συνοδεύονται από την επισήµανση πως «υπάρχουν πληροφορίες οι οποίες πηγάζουν από εικασίες και κουτσοµπολιά, για την ανάδυση ανταγωνισµών στο εσωτερικό της χούντας, ιδίως µεταξύ Παπαδόπουλου και Παττακού, αν και αµφότεροι το αρνούνται».
Γίνεται, τέλος, η διαπίστωση «πως η κατάσταση είναι εξωτερικά ήρεµη και δεν υπάρχουν σηµάδια οποιασδήποτε αποτελεσµατικής εσωτερικής αντίστασης στο κίνηµα. Προς το παρόν, µολονότι το κοινό δεν έχει µέχρι στιγµής εκδηλώσει υποστήριξη προς το νέο καθεστώς, φαίνεται ανακουφισµένο από το γεγονός ότι το πραξικόπηµα πραγµατοποιήθηκε σχετικά ανώδυνα και ότι υπάρχει προοπτική προσωρινής τουλάχιστον ανάπαυλας από την πολιτική αναταραχή που µάστιζε την Ελλάδα µετά την πτώση της κυβέρνησης Καραµανλή το 1963».

Ανδρέας Παπανδρέου (Εurokinissi)
«∆εν θα πειράξουµε τον Ανδρέα»
Από την πρώτη στιγµή που επιβλήθηκε το χουντικό καθεστώς, οι Αµερικανοί ήθελαν να µάθουν ποια θα ήταν η τύχη του συλληφθέντος Ανδρέα Παπανδρέου. Σε έγγραφο της CIA µε ηµεροµηνία 14 Ιουλίου 1967 διαβάζουµε ότι εξαρχής υπήρχαν διαβεβαιώσεις από τους πραξικοπηµατίες ότι «οι πολιτικοί κρατούµενοι, συµπεριλαµβανοµένου του Ανδρέα, δεν θα βλάπτονταν». Μάλιστα, στις 5 Μαΐου του ίδιου έτους το ξεκαθάρισαν τόσο ο «πρωθυπουργός» Κωνσταντίνος Κόλλιας όσο και ο «υπουργός Προεδρίας» Γεώργιος Παπαδόπουλος ότι δεν υπήρχε περίπτωση να εκτελεστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Σε ανάλογες δηλώσεις προς Αµερικανούς αξιωµατούχους προέβη και ο «υπουργός Εσωτερικών» Στυλιανός Παττακός στις 31 Μαΐου. Να θυµίσουµε για την ιστορία ότι ο πρώην αντιπρόεδρος των Ηνωµένων Πολιτειών και µετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον ήταν ο πρώτος κορυφαίος Αµερικανός πολιτικός που έφθασε στην Αθήνα µόλις δύο µήνες µετά το πραξικόπηµα, στις 20 Ιουνίου 1967. Γενικώς, η υπερδύναµη εφάρµοζε εκείνη την εποχή την τακτική της realpolitik, ως προς τις σχέσεις της µε το καθεστώς. Αποδεχόταν τη δικτατορία ως τετελεσµένο γεγονός, από τη στιγµή που δεν κινδύνευαν τα συµφέροντά της στην ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Τουναντίον, συνέχιζαν να εξυπηρετούνται και µε το παραπάνω.

Χρέη, σκάνδαλα και διορισµοί ηµετέρων
Η διασπάθιση του δηµοσίου χρήµατος στα χρόνια της χούντας
«Το 1974 όταν έφυγε η χούντα, άφησε µηδέν χρέος»! Αυτό δήλωσε ανερυθρίαστα στις 2 Νοεµβρίου 2014 ο στοχαστής και συγγραφέας Στέλιος Ράµφος κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του «Ποταµιού». Τι και αν έχουν περάσει τέσσερις δεκαετίες από την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος; Η συγκεκριµένη θέση εξακολουθεί να βρίσκει ευκολόπιστα ώτα που την ενστερνίζονται. Η αλήθεια, όµως, είναι διαφορετική. Κατά τη διάρκεια της επταετίας καταγράφηκαν οικονοµικές ατασθαλίες, σκάνδαλα και φαινόµενα διαφθοράς που καταρρίπτουν τον µύθο της δηµοσιονοµικής άνθησης εκείνων των χρόνων.

Κατ’ αρχάς, στον κ. Ράµφο έχει «απαντήσει» ο ίδιος ο Νικόλαος Μακαρέζος, εις εκ των πρωτεργατών του κινήµατος. Τον Απρίλιο του 1974 είχε πει στον τότε Αρχιεπίσκοπο Αµερικής Ιάκωβο ότι «δεν αποκλείεται επανάστασις, αυτήν τη φορά προερχόµενη εκ του λαού», και πως «κατά τους µετριωτέρους υπολογισµούς η Ελλάς προ του Σεπτεµβρίου θα χρειασθεί ποσόν 1.800.000.000 δολαρίων διά να δυνηθή να αποφύγη την κήρυξιν χρεοστασίου».

Τη στιχοµυθία αποκαλύπτει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραµανλής στον 7ο τόµο των Αρχείων του (σελ. 341), προσθέτοντας ότι ο ταξίαρχος εκείνη την εποχή σκεφτόταν να ζητηθεί δάνειο είτε από τις Ηνωµένες Πολιτείες είτε από τον αραβικό κόσµο, καθώς η χώρα µας είχε κρατήσει ουδέτερη στάση στη διένεξη µε το Ισραήλ. Η εξέλιξη του δηµοσίου χρέους την περίοδο µεταξύ 1960 και 1966 ήταν όντως ανοδική, αλλά δεν ξεπέρασε το 20% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Το 1972, όµως, έφθασε το 26,77% του ΑΕΠ. Εν προκειµένω αξίζει να σηµειωθεί ότι σήµερα το χρέος βρίσκεται ακόµη στο δυσθεώρητο ποσοστό του 182,2%. Το δηµόσιο έλλειµµα ως ποσοστό του ΑΕΠ, προδικτατορικά, από το 3% την περίοδο 1960-1962, µειώθηκε στο 2,1% το 1966.

Επί χούντας, όµως, έφθασε στο 4,8% το 1972 και έκλεισε το 1974 στο 4,4%. Με άλλα λόγια, µπορεί να µην κατρακύλησε η οικονοµία στο βάραθρο, αλλά αναµφισβήτητα δεν βελτιώθηκε, και δη εντυπωσιακά, όπως κάποιοι νοσταλγοί του καθεστώτος θέλουν να διατυµπανίζουν. Αδιαφορούν, όµως, και για µια σειρά άλλων γεγονότων.

ethnos.gr

Advertisements

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
aluxal web banner new logo Τοπική Διαφήμιση
pap tsalafouti cake 1000x563px Τοπική Διαφήμιση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαβάστε Επίσης

Back to top button