«Ανυπότακτο Αγρίνιο»: «Ο ορίζοντας είναι μπροστά μας και τον θέλουμε όλον»
«Ο ορίζοντας είναι μπροστά μας. Μπορεί να φαντάζει μακρινός, αλλά τον θέλουμε όλον».
Τα ανωτέρω τονίζει σε ανακοίνωση για τον προϋπολογισμό του δήμου Αγρινίου του οικονομικού έτους 2021 η παράταξη «Ανυπότακτο Αγρίνιο». Αναλυτικά:
«Ας προσπαθήσουμε να διευρύνουμε τα οπτικά μας όρια και με αφορμή την σύνταξη και ψήφιση του προϋπολογισμού του Δήμου μας να κοιτάξουμε ολόκληρο το πεδίο.
Η πανδημία έχει βάλει για τα καλά σφραγίδα στη κοινωνία.
Εάν οι εκατόμβες των νεκρών ανάμεσα στις οποίες καλούμαστε να εγκαταστήσουμε τις νέες κανονικότητες που μας ορίζουν δεν έχουν καταφέρει να μας προτρέψουν να αναθεωρήσουμε πολλές από τις προηγούμενες προτεραιότητες και ιεραρχήσεις μας, τότε η όποια προσπάθεια αποκατάστασης αυτής της γενικευμένης κοινωνικής δυστοπίας θα παραμείνει μια ουτοπική και αδιέξοδη επιθυμία, η οποία από τη φύση της θα μεγαλώνει το πρόβλημα παρά θα επιχειρεί να το λύσει.
Είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι έχουν υποστηρίξει ότι η υγειονομική κρίση που βιώνει η παγκόσμια κοινωνία αποτελεί το πιο ακλόνητο ίσως επιχείρημα για να δρομολογηθεί η αλλαγή της κατεύθυνσης στην οικονομική και κοινωνική μας συγκρότηση. Αντί όμως να κατευθυνθούμε προς αυτό, παρατηρούμε ότι ακόμα και σε εθνικό ΚΑΙ ΣΕ τοπικό επίπεδο που τα μόρια συνοχής της κοινωνικής μας διάρθρωσης είναι ή θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι ακόμα ισχυρά, να μπαίνουν προτεραιότητες και ναεφαρμόζονται πολιτικές που αναπαράγουν με εμμονικό και προβληματικό τρόπο τα ίδια παλιά αδιέξοδα από τα oποία «όλοι» μας, υποτίθεται θέλουμε να απαλλαγούμε. Ο δημόσιος χώρος της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού της αυτοδιοίκησης συρρικνώνεται συνεχώς, ο πολιτικός διάλογος και η Δημοκρατία καθορίζεται σε απόλυτο βαθμό από κανονιστικές διατάξεις και οι κοινωνικές πρόνοιες αποτελούν ανταποδοτικές υποσημειώσεις μιας οικονομίας που οικοδομεί όλο και πιο πολύ την κυριαρχία του άυλου κέρδους της, πάνω στα γεμάτα πιστώσεις χρηματιστηριακά παζάρια των καιρών μας.
Ούτε η αυτοδιοίκηση, όπως αναφέραμε παραπάνω και όπως άλλωστε είναι φυσικό, έχει παραμείνει έξω από αυτή την πραγματικότητα.
Δεν είναι μόνο η μείωση κατά 30% των κρατικών πόρων, ούτε η διολίσθηση στο 1/3 περίπου των κοινωνικών παροχών των Ο.Τ.Α. για το 2021 συγκριτικά με πέρυσι, ούτε το γεγονός ότι οι θεσμοθετημένοι πόροι εξακολουθούν να μην αποδίδονται κατά 65% στους δήμους· είναι που όλο το θεσμικό οπλοστάσιο που εφαρμόζεται εδώ και δέκα χρόνια και εμπλουτίζεται συνεχώς, υποχρεώνει τους δήμους να συντάσσουν ανελαστικούς και πλεονασματικούς προϋπολογισμούς οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς κάτω από την μέγγενη του οικονομικού παρατηρητηρίου σε μια διαρκή επιτροπεία.
Και στον συγκεκριμένο προϋπολογισμό που συνέταξε φέτος η δημοτική αρχή είναι πολλά τα τεκμήρια που μπορούν να πιστοποιήσουν τα παραπάνω: Οι τεράστιες αποκλίσεις των βεβαιωθέντων εσόδων από τα προϋπολογισθέντα κατά τη διάρκεια του 2020, όπως η απόκλιση κατά 2 εκατομμύρια από τα ανταποδοτικά τέλη, η απόκλιση κατά 4 εκατομμύρια από τους κεντρικούς πόρους, η μείωση κατά 70 χιλιάδες ευρώ σε σχέση με πέρυσι για την συντήρηση των σχολείων, καθώς και η μη καταβολή της προβλεπόμενης επιδότησης για το σπουδαίο και τόσο αναγκαίο κοινωνικό πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» κατά μισό εκατομμύριο και άλλα πολλά που η οικονομία αυτής της ανακοίνωσης δεν μας επιτρέπει να αναπτύξουμε.
Το παράδοξο όμως είναι ότι στην δημοτική επιτροπή διαβούλευσης, οι εκπρόσωποι του επιστημονικού, επαγγελματικού, εμπορικού και κοινωνικού ιστού του Δήμου, όχι μόνο δεν έφεραν καμιά αντίρρηση σε αυτό το σχέδιο, αλλά το υπερψήφισαν, δείχνοντας αν μη τι άλλο ότι όλα βαίνουν καλώς.
Όσο οι δήμοι θα βρίσκονται κάτω από αυτόν το στενό κορσέ της επιτροπείας και της υποχρηματοδότησης από τις δημόσιες δαπάνες, όσο τα έργα που εκτελούνται θα σχεδιάζονται για να χωρέσουν μέσα στα «πακέτα» χρηματοδότησης των διάφορων προγραμμάτων (ΈΣΠΑ, ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ, ΝΕΟΣ ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ) τόσο πιο πολύ οι πραγματικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών θα μένουν έξω από αυτούς τους σχεδιασμούς και τις «πακεταρισμένες ευκαιρίες» μιας ανάπτυξης που δεν θα αφορούν κανέναν άλλον, παρά μόνο τους επιτελείς της και τα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν.
Μια τέτοια προοπτική όμως για να την ανατρέψουμε οφείλουμε να μην την αντιμετωπίσουμε αποσπασματικά, τεχνοκρατικά και μοιρολατρικά, αλλά αντίθετα: με δυναμισμό και διεκδικητική ορμή για την ικανοποίηση των αναγκών μας και μόνο.
Ο ορίζοντας είναι μπροστά μας.
Μπορεί να φαντάζει μακρινός, αλλά τον θέλουμε όλον»
