Αντιμετώπιση Κρίσης μέσω δήμου! Παράδειγμα: Μεσολόγγι

 Γράφει ο Χρήστος Διαμαντόπουλος,  Περιοδοντολόγος , MSc University of Minnesota & Harvard

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που τα τελευταία χρόνια είναι σε συνταγές διάσωσης από εταίρους και το διεθνές νομισματικό ταμείο και ενώ διαφαίνεται ότι μπαίνει σε μια σειρά μετά από πολλά χρόνια θυσιών του Ελληνικού λαού (με πιθανές λογιστικές αλχημείες)  δυστυχώς ο μέσος πολίτης βλέπει το εισόδημά του να συρρικνώνεται και  αδυνατεί να ανταποκριθεί στις φοροαπαιτήσεις ενός αδηφάγου κράτους.

Το νέο Πλαίσιο

Πολύ μεγάλη συζήτηση έχει γίνει για το πως η χώρα πρέπει να προχωρήσει μπροστά, βάση μνημονιακών συμφωνιών. Oρθά μειώνουμε δημόσιες δαπάνες και ολοκληρώνουμε  ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσίας (μάλιστα  σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης διαφαίνεται ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται με σχετική ευκολία ειδικά τώρα που έχουμε αριστερή κυβέρνηση). Όμως οι μνημονιακές εφαρμογές οδηγούν την Ελλάδα σε αυξανόμενες δανειακές ανάγκες υπό το βάρος των πρωτογενών πλεονασμάτων και παρατηρούμε περαιτέρω φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού.

Agriniowebradio.gr: Ενημέρωση και μουσική όπως θα ήθελες ν΄ακούς

Πονάει δόντι, κόβω κεφάλι;

Στην ιατρική επιστήμη όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα προσπαθούμε να βρούμε σε πρώτο στάδιο την αιτία γιατί χωρίς την θεραπεία της αιτίας η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων δίνει στον ασθενή την δυνατότητα να ζήσει αλλά πολλές φορές με μεγάλα προβλήματα και χωρίς ποιότητα. Αν μπορούσαμε να δούμε την αναλογία θα συμπεραίναμε ότι η Ελλάδα είναι ένας ασθενής που αντιμετωπίζεται στα γενικά συμπτώματα αλλά όχι στην ρίζα του προβλήματός της με αποτέλεσμα να είναι καθηλωμένος σε ένα μακρόχρονο κρεββάτι πόνου. Και όπως είπαμε ενώ κάποια μακροοικονομικά μεγέθη μπαίνουν σε σειρά δηλαδή μειώνεται η ανεργία αυξάνεται το ΑΕΠ πετυχαίνουμε στόχους μνημονιακούς και κλείνουν αξιολογήσεις, σε τοπικό επίπεδο αδυνατούμε να δούμε ανάπτυξη και όταν μιλάμε για τοπικό επίπεδο μιλάμε για τις πόλεις και χωριά που μένουμε.

Το παράδειγμα του Μεσολογγίου

Θα αναφερθώ στην πόλη που μένω  ως παράδειγμα μιας πόλης με φυσικό πλούτο και ιστορία ένα εν δυνάμει εμπορικό και τουριστικό προϊόν χωρίς όμως καμία προοπτική σοβαρής ανάπτυξης  με ελλειμματικές υποδομές όπου στο παρελθόν έχει πέσει πακτωλός εκατομμυρίων ευρώ θεωρώντας ότι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καθρέφτης του γενικότερου προβλήματος της χώρας μας γιατί η αιτία του προβλήματος είναι η ίδια.

Το Μεσολόγγι λοιπόν έχει ένα μοναδικό φυσικό πλούτο. Έχει την μεγαλύτερη παραγωγή αλατιού στην Ελλάδα, έχει ένα σπάνιο υδροβιότοπο και μια απέραντη λιμνοθάλασσα με ιαματικά νερά και άφθονο ψάρι . Έχει ένα λιμάνι το οποίο έχει την ιδιαιτερότητα να βρίσκεται εντός της λιμνοθάλασσας που προσφέρει προστασία από καιρικά φαινόμενα και θα μπορούσε να γίνει μια μεγάλη μαρίνα με σημαντικά οφέλη για την τοπική κοινωνία. Έχει μια μεγάλη εύφορη πεδιάδα με παραγωγή μοναδικών προϊόντων όπως την μεγαλύτερη παραγωγή ελιών Καλαμών (ναι είναι τοπική ποικιλία η οποία βαφτίστηκε στην Καλαμάτα), παραγωγή κρασιού μάλιστα η μαλαγουζιά είναι ντόπια αρχαία ποικιλία που ξεκίνησε εδώ  εύφορη πεδιάδα μας, έχει τρία αρχαία θέατρα, αρχαίο ναυπηγείο και φυσικά και πιο σύγχρονη ιστορία το μεγάλο κεφάλαιο της Εξόδου στην Ελληνική Επανάσταση. Είναι πόλη γενέτειρα πέντε πρωθυπουργών εθνικών ποιητών, πόλη ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και έχει και αεροδρόμιο ιδιωτικό με αναπτυγμένη αερολέσχη. Τι δεν έχει; Δεν έχει ισχυρή επιχειρηματικότητα, δεν έχει οργανωμένη παραγωγή, δεν έχει τουρισμό που σημαίνει δεν παράγει πλούτο παρά μόνο χρέη.

Πως θα μπορούσε η περιοχή να αλλάξει ώστε να αποκτήσει τουρισμό, οργανωμένη αγροτική παραγωγή (clusters) και να προσελκύσει επενδύσεις;

Το νέο πρότυπο: Ευέλικτο, δυναμικό Κράτος

Πιστεύω ακράδαντα ότι η μεγαλύτερη παθογένεια της χώρας άρα και των δήμων  είναι η κακή δημόσια διοίκηση η οποία απορρυθμίζεται από 200.000 νομοθετικές διατάξεις και ρυθμίσεις επί χιλιάδων νόμων που εντέλει επιτρέπουν την κομματική διαπλοκή και παρεμβατικότητα στο επιχειρείν. Επομένως το κράτος θα πρέπει να δημιουργήσει τις συνθήκες όπου έχουμε γρήγορη απόδοση δικαιοσύνης και θα δώσει αυτονομία σε δημοτικές αρχές να επέμβουν στην αξιοποίηση της περιοχής.

Θα πρέπει μετά ο Δήμος μπορεί να λειτουργήσει με την φιλοσοφία μιας εταιρείας. Η βασική σκέψη είναι απλή. Ως μονάδα Παράγω-Αξιοποιώ για να βελτιώσω το επίπεδο της ζωής μου. Δηλαδή ο Δήμος πρέπει να αξιοποιήσει ακίνητη περιουσία και ανθρώπινο δυναμικό ώστε να αρχίσει να παράγει και να βελτιώσει το καθημερινό επίπεδο των πολιτών του. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η εποχή των εύκολων δανεικών και επιδοτήσεων έχει τελειώσει. Ένα νοικοκυριό για να παρέχει τα αγαθά που πρέπει στα μέλη του πρέπει να κάνει ένα προϋπολογισμό με βάση το εισόδημά του και ανάλογα να κατευθύνει τις δαπάνες του. Όσα περισσότερα εισοδήματα υπάρχουν τόσο περισσότερες και οι παροχές στα μέλη του. Αντίστοιχα ο Δήμος πρέπει να αυξήσει τα εισοδήματά του ώστε να παρέχει πιο πολλά στους πολίτες του και να απεξαρτοποιηθεί απο τους δανειστές του. Πως γίνεται όμως αυτό χωρίς φοροεπιδρομή?

Οι δύο άξονες ανάπτυξης

Κατά την γνώμη μου θα πρέπει να γίνει πάνω σε δύο σημαντικούς άξονες:

1.Ακίνητα Δήμου, κτηματικής υπηρεσίας και ταμείων.

Η αξιοποίηση των ακινήτων του δημοσίου είναι τόσο χιλιοειπωμένη όσο και δαιμονοποιημένη. Υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις δημοτικής ιδιοκτησίας που μπορούν να προσφερθούν για αξιοποίηση και ανάπτυξη ειδικά τώρα που τρέχουν κονδύλια του ΕΣΠΑ. Άμεση προτεραιότητα της δημοτικής αρχής θα πρέπει να είναι η δημιουργία business plan για κάθε ακίνητο ξεχωριστά και ο καθορισμός του νομικού πλαισίου που θα προστατεύει την επένδυση του ιδιώτη. Ένας επιχειρηματίας που θέλει να επενδύσει και έχει την οικονομική δυνατότητα πρέπει να πειστεί για δύο σημαντικά πράγματα α) δε θα αναγκαστεί να υποστεί ένα δυσλεκτικό-δυσπραγές σύνταγμα σε συνδυασμό με βαθιές δημοσιοϋπαλληλικές τσέπες β) θα αποδώσει οικονομικά η επένδυσή του(σε αυτό έγκειται η αξία της παρουσίας της επένδυσης από εξειδικευμένο συνεργαζόμενο προσωπικού του δήμου(νομικο-οικονομικο-τεχνοκρατικό προσωπικό). Είναι δυνατόν η Μαρίνα Μεσολογγίου να βρίσκεται χωρίς άδεια από δεκατρία υπουργεία  δέκα χρόνια τώρα και να λιμνάζει μια από τις μεγαλύτερες εξωστρεφείς επενδύσεις της περιοχής; Είναι δυνατόν η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος να δίνει ένα εκατομμύριο ευρώ για την αναπαλαίωση ενός ιστορικού κτιρίου και να κάθεται αναξιοποίητο τρία χρόνια; Είναι δυνατόν παραλιμνοθαλάσσια ακίνητα εντός της πόλης να είναι εκτός σχεδίου πόλεως ή να ανήκουν σε γραφειοκρατικές δομές της κτηματικής υπηρεσίας όταν υπάρχει παράλληλα επενδυτικό ενδιαφέρον για δημιουργία τουριστικών μονάδων και ιδιωτικών κέντρων άθλησης; Κτίρια εγκαταλειμμένα όπως το παλιό νοσοκομείο Μεσολογγίου ένα αριστούργημα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής  που θα μπορούσε να γίνει ένα έξοχο συνεδριακό κέντρο να βρίσκεται αιχμάλωτο μιας νεφελώδους διαθήκης;

2.Αξιοποίηση Ανθρώπινου Δυναμικού

Πολλά νέα άτομα με εξειδικευμένες σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια (εσωτερικού και εξωτερικού) αλλά το κυριότερο με διάθεση ανιδιοτελούς συνεργασίας και προσφοράς για την βελτίωση του επιπέδου ζωής στην πόλη μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Προσωπικά πιστεύω ότι ένας δήμαρχος που θέλει να αφήσει έργο πίσω του πρέπει καταρχήν να αποφασίσει ότι θα πρέπει να συγκρουστεί με ένα κατεστημένο βολεμένο στην δανειοστηριζόμενη σημερινή κατάσταση. Το κατεστημένο αυτό σήμερα είναι μπολιασμένο αντιλήψεις που πηγάζουν από έλλειψη παιδείας. Η  επιλογή προσώπων που θα είναι ενεργοί συνεργάτες ή ειδικοί σύμβουλοι είναι το πιο μεγάλο στοίχημα αλλά και πιο σημαντική κίνηση. Δεν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να παίρνουν θέσεις κλειδιά άτομα τα οποία δε ξέρουν τί είναι ίντερνετ, υπολογιστής , τι είναι ισολογισμός, πώς λειτουργούν οι αγορές και λοιπά. Η αλήθεια είναι ότι δε πρέπει να απαξιώνουμε κανένα αλλά η κρισιμότητα των εποχών και η εξώθηση της τοπικής κοινωνίας στην ανέχεια κάνουν την ανάγκη ευρέσεως ατόμων (που υπάρχουν) ικανά να αντιμετωπίσουν την λαίλαπα της κρίσης επιτακτική. Τα άτομα αυτά θα πρέπει συντονιστούν ώστε να δημιουργήσουν το πλαίσιο που θα γίνουν οι επενδύσεις (εξωστρεφής οικονομία) με βάση τον σεβασμό στους νόμους και συνθήκες και κυρίως τα κριτήρια να είναι πάντα υπεράνω κομματικών συμφερόντων και απαρχαιωμένων πολιτικών αντιλήψεων.

Επίλογος

Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης θα μπορούσε να δώσει θεραπεία στην αιτία της παθογένειας της κρίσης γιατί βρίσκεται πιο κοντά ακόμη στην αιτιολογία της παθογένειας . Για να πετύχουν όμως όλα τα παραπάνω ο Δήμος θα πρέπει να γίνει μια ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή, να στελεχώνεται με εξειδικευμένους επιστήμονες και εργατικό δυναμικό και να επιχειρεί. Πρέπει να γίνει ανεξάρτητος οικονομικά και να διαχειρίζεται τα κονδύλια κατά βούληση. Πρέπει να μπορεί να περιορίζει την γραφειοκρατία και να ευνοεί τις επενδύσεις. Πρέπει να προωθεί πολιτικές που αναβαθμίζουν το περιβάλλον και ευνοούν την εξωστρέφεια της οικονομίας. Πρέπει να επενδύει στον εναλλακτικό τουρισμό, στον αγροτουρισμό δημιουργώντας προγράμματα συγχρηματοδότησης με ιδιωτικά κεφάλαια τοπικά η κεφάλαια εξωτερικού με βάση αυστηρά καθορισμένα επιχειρηματικά σχέδια. Έτσι ίσως δούμε ένα φως στο τέλος του τούνελ. Βέβαια το ερώτημα θα είναι πάντα αν θέλουν οι δημοτικές αρχές να κόψουν τον ομφάλιο λώρο του κράτους με ότι συνεπάγεται αυτό για την κομματοκρατία και την τοπική διαπλοκή της μίζας και διαφθοράς ειδικά σε περιπτώσεις που τα χρέη χαρίζονται και μεταφέρονται στα γνωστά φορολογικά υποζύγια δηλαδή εμάς τους πολίτες….