Προσέξτε, η Ελλάδα δεν είναι μια απλή χώρα. Είναι μια πατρίδα κοσμοϊστορική και είναι πάνω από όλες τις άλλες πατρίδες που είναι επίσης κοσμοϊστορικές(σ.σ. και μαγκιά μας που αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν κι άλλες, διότι είμαστε λαρντζ). Παράλληλα η πατρίδα είναι σε κίνδυνο, βρίσκεται σε αποστασία και έχει κι άλλα πολλά προβλήματα.
Έχουμε, λέει, και Άγιο Όρος(που έχουμε, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πανηγυρίζουμε τόσο), έχουμε και γιορτή του Αγίου Παϊσίου που έχει διατελέσει ασυρματιστής στο Αγρίνιο και ήταν λέει πολύ με την Μακεδονία, την Βόρειο Ήπειρο, την Καππαδοκία και την Θράκη…
Για όλους τους ανωτέρω λόγους και για να σωθεί η πατρίδα ταύτη, με τα τόσα προβλήματα, « από κάθε σκοτισμό, από κάθε δουλεία, από κάθε πλάνη και αμαρτία, από κάθε διαστροφή. Να ξαναδούμε πάλι θέλημα Θεού, φως Χριστού, οικογένειες αναγεννημένες και ενωμένες, νεότητα εύρωστη, ελεύθερη και ζωντανή, με οραματισμούς, πόθους και αγιασμό», κάναμε μια αγρυπνία στο Αγρίνιο προχθές το βράδυ και θα κάνουμε κι άλλη μία στο Μεσολόγγι την ερχόμενη Δευτέρα που θα είναι παραμονή της Αγίας… Μαρίνης!
Αν μπλοκάρατε και δεν ξέρετε ποια είναι η… Μαρίνη, απλά είναι η Αγιά Μαρίνα. Έτσι κάνει η γενική στα παλιά ελληνικά: η Άννα- της Άννης(και μερικοί τραχανάδες λένε μετά το κορίτσια τους «Άννυ» για όλη τους τη ζωή…), η Μαρίνα-της Μαρίνης…
Ειλικρινά, δεν το ‘χω με τα διαδικαστικά της θρησκείας και δεν ξέρω πως επηρεάζουν οι αγρύπνιες τα πράγματα, πάντως σίγουρα δεν τα επηρεάζουν άμεσα γιατί από προχθές που κάμαμε την αγρύπνια, και ενόψει της επομένης, τα πράγματα πιο πολύ μπαχαλοποιήθηκαν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και εκεί με τα αντίμετρα, τους πρόσφυγες και τα υπόλοιπα που πρέπει να πάρουμε άδεια για να κάνουμε παραχωρήσεις.
Όλα τα παραπάνω αφορούν, με την δική μας σκωπτική διάθεση, στις πρωτοβουλίες της Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας για να προσευχηθούν αγρυπνώντας οι πιστοί, πράγμα που φυσικά είναι στην δική της διακριτική ευχέρεια να κάνει.
Όμως, ειλικρινά τώρα, το μήνυμα που βγαίνει από την επικοινωνιακή διαχείριση αυτών των θεμάτων δεν είναι βούτυρο στο ψωμί όσων κάνουν λόγο για παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας; Δεν βοηθά όσους λένε πως η Εκκλησία κατά τόπους ευνοεί πρακτικές που βάζουν τους πιστούς να προσευχηθούν και να αγρυπνήσουν για εθνικά, πατριωτικά, πολιτικά πράγματα;
Τελικά, μήπως έτσι παίρνουν επιχειρήματα όσοι λένε πως το Κράτος αν δεν διαχωριστεί από την Εκκλησία δεν θα αλλάξει ποτέ;
η συντακτική αβλαβής μονάδα