Το Αγρίνιο και τι χρειάζεται για να το ξαναφτιάξεις (όταν διαλυθεί)
Ο Ελύτης έχει πει: «εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει, με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».
Έτσι και με το Αγρίνιο. Εάν το αποσυνθέσεις θα σου μείνουν μερικά… εμβληματικά κτίρια που θέλουν έναν σκασμό λεφτά για να σταθούν, ένα πανεπιστήμιο που πάει κι έρχεται κι ο καπνός! Όλα σαν μεγάλες μανίες, σαν εμμονές.
Ποιος δεν έχει ακούσει τόσα και τόσα για ένα μουσείο καπνού, λες και θα μπορείς σε 100 χρόνια να περηφανεύεσαι ότι κάποτε ζούσες και μεγάλωνες από ένα τόσο βλαβερό προϊόν. Ένα προϊόν που θα έχει χαθεί γιατί σκότωνε κόσμο!
Σαν να έκανε η Κοζάνη μουσείο λιγνίτη! Μπορεί να έχουν πεθάνει από καρκίνο χιλιάδες αλλά, σε παρακαλώ, πρέπει να φτιάξουν ένα μουσείο με κρατικά λεφτά μάλιστα. Ή σαν να βγάζαμε αμίαντο κάποτε, να μεγάλωνε η πόλη να σπουδάζαμε τα παιδιά μας από τον αμίαντο και μετά να στήναμε κι ένα μουσείο αμιάντου! Έτσι να ‘χουμε να το θυμόμαστε!
Η κατάρα τούτης της πόλης είναι το κόλλημα με ένα εξιδανικευμένο παρελθόν. Το κόλλημα με τον καπνό δεν είναι για την προκοπή και το μεγάλωμα της πόλης, για το εμπόριο και για τους Παπαστράτο, Ηλιού, Παπαπέτρου. Είναι γιατί κάποτε υπήρχαν καπνεργάτες. Μετά ήρθε η μονοκαλλιέργεια, οι διορισμοί, οι επιδοτήσεις, τα επιδόματα και… τέλος.
Και κάπως έτσι αντί για τα μουσεία, τα κρατικά κτίρια και το πανεπιστήμιο μας έμειναν άλλα πράγματα για να το ξαναφτιάξουμε το Αγρίνιο αν τυχόν και το αποσυνθέσει κάποιος.
Μα έμειναν κάτι συμμορίες που γυρνάνε και σηκώνουν ΑΤΜ και μηχανήματα πώλησης καυσίμων κι ένα κέντρο κράτησης(;) μεταναστών από αυτά τα «κλειστού τύπου» που βασικά θα είναι ανοιχτού! Πού; Μάλλον εκεί που θα έπρεπε να έχουμε αεροδρόμιο ή… campus για πανεπιστήμιο!
η συντακτική μουσειακή μονάδα
