Είχε το Αγρίνιο τόσο λείψανο, μεγάφωνο και λιτανεία παλιά;

Μια απορία έχει η στήλη και θα ξεκινήσει από αυτή, χωρίς περιστροφές. Θυμάστε εσείς οι αναγνώστες παλιά- πριν 15, 20, 25 χρόνια βρε παιδί μου- να γίνεται αυτός ο χαμός από λείψανα και κάρες και κειμήλια που έρχονται για να τα προσκυνήσει ο λαός στο Αγρίνιο; Μάλλον, όχι μόνο στο Αγρίνιο,  γενικότερα στην Αιτωλοακαρνανία, όπως και γενικότερα σε όλη τη χώρα.

Σοβαρά τώρα, θυμάστε κάθε δεύτερο μήνα να περιδιαβαίνει την πόλη μια ωλένη, ένας δεξιός (συνήθως) βραχίονας; Ένα κάστανο, για να μην ξεχνιόμαστε; Αγιασμένα βέβαια, αλλά λείψανα, όσο να ‘ναι…

Προσέξτε: πριν ένα μήνα είχαμε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας στο Αγρίνιο την υποδοχή  Ιερού Λειψάνου (δεξιάς χειρός…) του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος. Στην αρχή της χρονιάς είχαμε… απότμημα(!) από το Ιερό Λείψανο του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις! Κάπου το Μάρτη είχαμε και την υποδοχή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Λουκά του Ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας που πήγε και Μεσολόγγι… Και προσκύνημα λειψάνου του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδου στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Βόνιτσας πριν ένα χρόνο και υποδοχή στον Αστακό του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων, πριν κανα- δυο χρόνια… Και πάει λέγοντας!

Όλο το παραπάνω, δε, έρχεται να κουμπώσει και με την συνήθη πρακτική των ναών να μεταδίδουν ότι συμβαίνει μέσα με μεγάφωνα, για να ακούει όλη η πόλη αν είναι δυνατόν. Η λειτουργία και οι πανηγυρικοί τσίτα στα μεγάφωνα, πιο δυνατά κι από τις καμπάνες που βαράνε όλες τις ώρες ή όσες το δυνατόν περισσότερες. Θυμίζοντας έντονα την πρακτική των μουεζίνηδων του γειτονικού μας Ισλάμ που θεωρούν ότι όλος ο μαχαλάς πρέπει να προσευχηθεί όταν το παραγγείλουν εκείνοι άδοντας.

Όλο αυτό το σκηνικό -το γνωρίζουν και οι πιστοί και οι άπιστοι-  εντάθηκε με τον ερχομό της κρίσης. Δεν έχει μετρηθεί ακόμη αν η κρίση έφερε περισσότερους πιστούς στις εκκλησίες, πάντως σίγουρα έφερε περισσότερους στις γιορτές, στις λιτανείες, στα μυστήρια κλπ. Πράγματι οι περιφορές, οι λιτανείες και τα προσκυνήματα είναι εδώ και χρόνια πάνδημα, ίσως γιατί ο κόσμος φοβάται και από κάπου θέλει να πιαστεί. Όμως αυτό σημαίνει πως πρέπει η επίσημη Εκκλησία να πατάει πάνω στην ανασφάλεια των ανθρώπων και να τους εμφανίζει κάθε τόσο κάποιο μέλος Αγίου ε;

Θα μου πεις, θεολογικά κάποιος μπορεί να σου αποδείξει ότι αυτό είναι κομμάτι της Ορθοδόξου πίστεως. Ίσως. Κι εδώ που τα λέμε ένας γνωστός μου λέει πως η απόδειξη πως είμαστε συνεχιστές της αρχαίας Ελλάδας είναι οι χιλιάδες άγιοι, οι χιλιάδες Παναγίες, τα λάβαρα, οι εικόνες και τα ιερά αντικείμενα που τόσο πολύ αγαπούσαν και οι πρόγονοί μας. Δεν είναι ειδωλολατρία όλο αυτό, όχι, είναι απλά συνέχεια από το παρελθόν, συνήθεια.

Και κάτι τελευταίο, που αρέσει πολύ στη στήλη. Ξετρελαινόμαστε να σας εξηγούμε πως ένας Άγιος που λέγεται Λουκάς ο Ιατρός,  δεν σημαίνει ότι είναι πατριωτάκι μας, Έλλην. Το ξέρετε, θα πείτε. Ε, δεν το ξέρουν όλοι! Και για να πέσουν από τα σύννεφα αυτοί που δεν το ξέρουν, σας λέει η αγαπημένη στήλη σας  ότι ο Άγιος Λουκάς ο εκ Συμφερουπόλεως έτσι λέγεται μόνο σε ελληνική διασκευή.

Κανονικά τον λέγανε Βαλεντίν Φέλιξοβιτς Βόϊνο-Γιασενέτσκι (Валентин  Феликсович Войно-Ясенецкий‎-Ясенецкий), και ήταν ρώσος από την Κριμαία, ιερέας, καθηγητής και χειρουργός… Το είπαμε!

 

η συντακτική έμπιστη μονάδα