Αφιέρωμα στη Γιορτή της Γυναίκας

Δευτέρα σήμερα 8 Μαρτίου 2021, γιορτάζεται η Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας που καθιερώθηκε μετά από μια μεγάλη διαμαρτυρία που έγινε από εργάτριες στη Νέα Υόρκη στις 8 Μαρτίου 1857. Επίσημα η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη με την ονομασία «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας».

Το 1975 τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν την ημέρα της Γυναίκας και δύο χρόνια μετά, το 1977, κάλεσαν τα Κράτη Μέλη να ανακηρύξουν την 8η Μαρτίου ως Ημέρα του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των γυναικών και την Παγκόσμια Ειρήνη.
Αυτή την ημέρα αξίζει να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στη γυναίκα μαμά, σύζυγο, θεία, αδελφή, πεθερά, γιαγιά, φίλη, αγωνίστρια… Όμως είναι μια γιορτή που θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε πως φθάσαμε μέχρις εδώ!

Οι στατιστικές καταγράφουν πολύ υψηλά ποσοστά βίας εναντίον της γυναίκας, της κόρης, της αδελφής, της φίλης, της Ελληνίδας μάνας που αγωνίζεται μέσα σε δύσκολες συνθήκες για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο κόσμο μέσα από την οικογένειά της. Πολυσήμαντος ο ρόλος της γυναίκας, τόσο στη βιολογική εξέλιξη του ανθρώπινου γένους όσο και στην εξέλιξη της κοινωνίας γενικότερα.
Η ιστορία, μας διδάσκει το πλήθος των αλλαγών που επήλθαν στον κοινωνικό ρόλο της γυναίκας, όμως, εξακολουθεί η θέση της γυναίκας να εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό από το βιολογικό δεδομένο ότι, αυτή είναι που γεννά τα παιδιά, έχει τη φροντίδα τους και είναι συνήθως υπεύθυνη γι΄ αυτά.

Πολλούς αιώνες πίσω, στην κοιλάδα του Νείλου, στη Μικρά Ασία και αλλού, μεγάλες Αυτοκρατορίες ανέπτυξαν πολυσύνθετους πολιτισμούς και μητέρες θεές λατρεύονταν ως πανίσχυρες θεότητες. Ο Χαμουραμπί, Βασιλιάς της Βαβυλωνίας, στις έγγαμες μητέρες έδινε μεγάλη οικονομική και προσωπική ελευθερία. Οι γυναίκες μπορούσαν να δουλεύουν ως έμποροι, να είναι δικαστές, γραμματείς και άλλα. Αργότερα, οι Αθηναίες και οι Σπαρτιάτισσες ήταν ίσες με τους άνδρες, είχαν και αυτές γνώμη στα πολιτικά και δημόσια πράγματα του τόπου τους.
Κατά τους χρόνους της Αναγέννησης, πολλές γυναίκες αναδείχθηκαν σε λαμπρές μορφές των γραμμάτων και των τεχνών, όπως καθηγήτριες σε Πανεπιστήμια και αλλού. Η ιστορική περίοδος κατά την οποία σημειώθηκαν οι πιο βαθιές – αμετάκλητες αλλαγές στην κοινωνική θέση των γυναικών ήταν ο 19ος αιώνας. Εδώ βλέπουμε τη γυναίκα να μπαίνει στα επαγγέλματα κάτι που, όσο περνούσε ο καιρός την βλέπουμε πιο δημιουργική, πιο δυνατή, πιο άξια.

Γυναίκες με εξαιρετικές ικανότητες αγωνίζονται για την οργάνωση των νοσοκομείων, για την καταπολέμηση του αλκοολισμού, της πορνείας, τις κακομεταχείρισης των παιδιών, στην εκστρατεία για την κατάργηση της δουλείας, στον αγώνα για νομοθετικές μεταρρυθμίσεις και άλλες δραστηριότητες. Σήμερα, η θέση της γυναίκας στην οικογένεια και στην ευρύτερη κοινωνία έχει αλλάξει και αλλάζει ριζικά χάρη στις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσείς της.

Στη Δύση, ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, στην Ιαπωνία ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, ήταν οι παράγοντες που έδωσαν την ώθηση προς την πολιτική και οικονομική χειραφέτηση των γυναικών. Το 1946, βλέπουμε το Ιαπωνικό Σύνταγμα να εγγυάται την ισότητα των γυναικών και το 1950 να υιοθετείται η μικτή εκπαίδευση στη Χώρα αυτή.
Το 1952, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε τη Σύμβαση για τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών, σε παγκόσμια κλίμακα. Από τις πρώτες Χώρες που αναγνώρισαν στη γυναίκα δικαίωμα ψήφου ήταν η Νέα Ζηλανδία το 1904, η Φιλανδία το 1906, η Νορβηγία το 1917, η Πολωνία και η Σουηδία το 1918, οι ΗΠΑ το 1920 και η Μεγάλη Βρετανία το 1928. Υπουργικό αξίωμα αναλαμβάνει η γυναίκα στη Δανία το 1924 και μάλιστα το Υπουργείο Παιδείας.

Στην Ελλάδα με Β.Δ. το 1834 έχουμε την ίδρυση Δημοτικών Σχολείων θηλέων. Το 1912 έχουμε το Λύκειο των Ελληνίδων. Το 1908 ιδρύθηκε το «Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων» και το 1914 ιδρύεται ο «Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελληνίδων». Το 1915 ιδρύεται ο «Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός», όπου τα περισσότερα μέλη ήταν εθελόντριες αδελφές.
Το 1946, έχουμε την ίδρυση της Σχολής Αδελφών Νοσοκόμων Στρατού, το 1953, έχουμε την ίδρυση της Σχολής Αδελφών Νοσοκόμων «Βασίλισσα Φρειδερίκη», το 1971, έχουμε την ίδρυση της Σχολής Αξιωματικών Αδελφών Νοσοκόμων και το 1989, έχουμε την ίδρυση της Σχολής Αξιωματικών Νοσηλευτικής.

Ύστερα από την ψήφιση του Συντάγματος του 1927 οι γυναίκες καταλαμβάνουν δημόσιες θέσεις όπως, έφοροι αρχαιοτήτων, στην εκπαίδευση και αλλού. Με τον Α.Ν. 959 του 1946 η γυναίκα έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και το 1949 έχουμε τις πρώτες γυναίκες μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δήμο Αθηναίων και το 1957 εκλέγεται η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος στην Κέρκυρα, η Μαρία Δεσύλλα. Η πρώτη γυναίκα Βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα και η πρώτη Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.

Το Σύνταγμα του 1975 κατοχυρώνει την ισότητα ανδρών και γυναικών, «Έλληνες και Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις». Σήμερα η συμμετοχή των γυναικών στην Ελληνική πολιτική σκηνή είναι δυσανάλογη για μία Χώρα που θέλει να λέγεται σύγχρονη. Όμως, σήμερα η Ελληνίδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Τα ποσοστά ανεργίας είναι αρκετά μεγάλα συγκριτικά με τους άνδρες. Οι αμοιβές των γυναικών είναι πιο χαμηλές από τις αμοιβές των ανδρών.
Η Ελληνίδα μητέρα αντιμετωπίζει μεγάλη πρόκληση προσπαθώντας να ισορροπήσει το ρόλο της ως μάνα και τη φιλοδοξία της στην επαγγελματική της ανέλιξη. Έτσι, δημιουργούνται προβλήματα στις προσλήψεις γυναικών κυρίως στον ιδιωτικό τομέα με συνέπια την κάθετη πτώση των πολύτεκνων οικογενειών και γενικότερα του δημογραφικού προβλήματος στη Χώρα μας που έχει λάβει ανησυχητικές κοινωνικές και Εθνικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια.

Η Ελληνίδα γυναίκα-μητέρα στην υπόθεση της λευτεριάς της Πατρίδας μας πρόσφερε πολλά. Ήταν αυτή που έδωσε ψυχή από την ψυχή της, στα φοβισμένα παιδιά του πολέμου. Ήταν αυτή που έκανε το χρέος της στο Σούλι, στην Κρήτη, στους βράχους του Ζαλόγγου, στο Μεσολόγγι και αλλού. Δυστυχώς, παρά τη νομική και θεσμική κατοχύρωση του ρόλου της γυναίκας, παρατηρούμε ότι η καθημερινότητά της είναι τελείως διαφορετική.

Οι γυναίκες είναι συνήθως αυτές που υφίστανται κάθε μορφής κοινωνικού και επαγγελματικού αποκλεισμού. Οι γυναίκες είναι αυτές που δέχονται κάθε μορφή βάναυσης συμπεριφοράς. Αυτές είναι που τις περισσότερες φορές πέφτουν θύματα ανελέητης και παράλογης βίας. Τον τελευταίο καιρό έχει αυξηθεί κατακόρυφα η σεξουαλική παρενόχληση των γυναικών, ιδιαίτερα στους χώρους δουλειάς.
Γυναίκα… μια λέξη, ένα σύμβολο, αν θέλουμε να έχουμε ήρωες πολιτικούς και φιλοσόφους, πρέπει να αποχτήσουμε μορφωμένες γυναίκες, μας λέει κάποιος φιλόσοφος. Σήμερα 8 Μαρτίου, δεν είναι μια ημέρα για να θυμίζει δεινά και σκληρές μαρτυρίες, είναι μια μέρα που μπορεί να αφήσει να φανούν αρκετές χαραμάδες φωτός για τις ηρωίδες του μέλλοντος, τη γυναίκα μάνα, τη θεία, τη γιαγιά, την αδελφή, τη φίλη.

Η γυναίκα καλύπτει όλο το φάσμα των συναισθημάτων, από το πάθος για ζωή, μέχρι την αγνότητα. Προνόμιό της… να δίνει… ζωή. Να δημιουργεί οικογένεια και από εκεί ξεκινούν τα πάντα!!! Μια λαϊκή παροιμία μας λέει: «Από πού είσαι κλωναράκι; Από κείνο το δεντράκι!!!».

Η γυναίκα είναι η αγάπη, η χαρά, η ευτυχία, η ομορφιά, η επιτυχία, η ελπίδα, η καλοσύνη… Χρόνια Πολλά σε σένα που με αγάπησες περισσότερο και από την ζωή σου! λέει στη Μάνα το παιδί… κι εμείς λέμε, χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες, σε όλες τις μαμάδες, σε όλες τις γιαγιάδες του κόσμου!!! Ο Βίκτωρ Ουγκώ μας λέει: Η κοπέλα ελπίζει, η γυναίκα χαίρεται, η γριά αναπολεί.
Ο φίλος μας Βασίλης Χαλάτσης σε ένα ποίημά του γράφει για τη Μάνα: «…Έκαμνες το αίμα σου τροφή, / στα άκρο στήθια σου το γάλα. / Με τράνεψες σαν το δεντρί, / που ήμουν μικρός μια στάλα. / Μπροστά μου βλέπω έναν Άγγελο! / -Μανούλα- του φωνάζω. / Και μ’ ένα φιλί γλυκό, / ξεχνιέμαι κι ησυχάζω… / Μανούλα εσύ βασίλισσα,
το σπίτι μας κυψέλη. / Κι ‘γω κοντά σου μέλισσα, / κι όλη η ζωή μου μέλι…»

Γράφει ο Καθηγητής, Χρήστος Γερ. Σιάσος