Ο Τραπεζιώτης υπέρ της αριστείας και κατά της αναιδούς μετριότητας

Κάτι είχε καταλάβει η στήλη, όμως σήμερα, με την επιστολή δια της οποίας παραιτείται από την διεκδίκηση του δήμου Αγρινίου, φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο Δημήτρης Τραπεζιώτης δεν μπορούσε να χωρέσει σε αυτή την μάχη με τους συγκεκριμένους αντιπάλους.

Στην πραγματικότητα ίσως και  κανένα κόμμα να μην χωράει την προσωπικότητα και το ιδιαίτερο πνεύμα του Δημήτρη Τραπεζιώτη. Ειδικά ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς , που έχει συνυπάρξει και με το λαϊκίστικο κομμάτι του απέναντι πολιτικού φάσματος, δεν μπορεί να καλύψει κάποιον με τέτοια ευρύτητα πνεύματος.

Οι περισσότεροι στάθηκαν στις εκπληκτικές του αναφορές στις οβιδιακές μεταμφιέσεις του Πρωτέα-Ιανού(!)στις πατρωνίες, τα παράκεντρα και σε «(…) αλλοτριωτική εξαλλαγή προσώπων και πολυσχιδείς μηχανισμούς  που επιβιώνουν διαχρονικά ως τεκμήριο αδιάσειστο  παρακμής» και μαγεύτηκαν. Ποιοτικά άλματα, οραματική σκέψη απέναντι σε έμμισθες επιδιώξεις και άλλα πολλά ων ουκ έστιν αριθμός….

Όμως , μόνο το έμπειρο μάτι- και μόνο αυτό -είδε την σπουδαία πραγματικότητα: ο Δημήτρης Τραπεζιώτης είναι υπέρ της αριστείας(όχι ασφαλώς της αριστοκρατίας)και θέλει τους εξαιρετικούς να διοικούν. Είναι με εκείνους που έχουν να προσφέρουν όπως λέει ο ίδιος με εντιμότητα, πληρότητα και επάρκεια.

Γι’ αυτό και το σημείο κλειδί στο κείμενό του, εκεί που καταλαβαίνεις ότι αυτές οι εκλογές δεν τον χωράνε,  είναι όταν κάνει  λόγο για την «αναιδή φιλοδοξία της μετριότητας». Όταν κάποιος μιλάει στην ίδια πρόταση για αναιδή φιλοδοξία και μετριότητα γίνεται αντιληπτό ότι δεν αντέχει άλλο να βλέπει να συναγωνίζεται τους μετρίους.

Ε, αν δεν είναι αυτό θέληση και αγώνας για αριστεία τότε τι είναι;

η συντακτική αναιδής μονάδα