Ιουλία Ιωάννου : «αν δεν έχεις βιώσει ορισμένες καταστάσεις δεν είναι εύκολο να τις αποτυπώσεις»

Αφιέρωμα στην αγρινιώτισσα συγγραφέα Ιουλία Ιωάννου φιλοξένησε στην τελευταία της έκδοση η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Με αναφορά στο έργο της και συνέντευξη στη δημοσιογράφο Λίνα Στάμου. Αναφέρει:

Μετά την επαγγελματική της εμπειρία στον χώρο της διαφήμισης, η Ιουλία Ιωάννου αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με τη συγγραφή. Με αφορμή τα δύο βιβλία της «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα» και «Απώλειες», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη, μιλά στο «themapeople» για τη μαγεία του να πλάθει κανείς ιστορίες.

Η πολυσχιδής σας δραστηριότητα, καθώς φαίνεται, δεν εξαντλείται σε έναν τομέα καθώς εκτός από συγγραφέας, κατέχετε μια δυναμική ιστοσελίδα για το βιβλίο, το vivlio-life.gr, κάνετε βιβλιοπαρουσιάσεις και εκπομπές για το ραδιόφωνο.

• Ποια από όλες τις δραστηριότητες θεωρείτε ωστόσο ότι συγκροτεί την κύρια ταυτότητά σας;

Όλα αυτά είναι καθημερινές διαδρομές προς τον ίδιο προορισμό. Το βιβλίο. Με αναρτήσεις στην ιστοσελίδα γύρω από θέματα που αφορούν το βιβλίο, τις παρουσιάσεις, τις νέες κυκλοφορίες αλλά και πολλά άλλα θέματα για τον πολιτισμό. Με την αμεσότητα της επαφής με τους συγγραφείς και το κοινό που προσφέρει η διαδικτυακή – ραδιοφωνική εκπομπή μου «Ξεφυλλίζοντας στον αέρα» με θέματα επίσης από το χώρο του βιβλίου. Ωστόσο αν είχα μόνο μια επιλογή, θα ήταν να πλάθω ιστορίες, να γράφω κοιτάζοντας το αφρισμένο κύμα που σκάει στην αυλή ενός μικρού σπιτιού ή να κάθομαι και να διαβάζω αγαπημένα βιβλία που ταξιδεύουν την ψυχή και το νου… Είμαι ρομαντική και επίμονη, βάζω προσωπικά στοιχήματα και ψάχνω πάντα τρόπους να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Δόξα τω Θεό έχω καταφέρει αρκετά από όσα ήθελα. Όμως, το αύριο είναι ένα καινούριο ανεξερεύνητο βιβλίο που με τραβάει σαν μαγνήτης να το ρουφήξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου!

 

• Πότε νιώσατε ότι πραγματικά μπορείτε να γράψετε ένα βιβλίο;

Όταν εντελώς ξαφνικά (όπως είναι και ο τίτλος του πρώτου μου βιβλίου, Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα) κάθισα ένα πρωινό μπροστά στον υπολογιστή μου και είπα: «Θα αρχίσω μια ιστορία και όπου με βγάλει, όσο αντέξω»! Και καθώς οι μέρες περνούσαν, καθώς οι ήρωες ξετρύπωναν από τις μυστικές κρυψώνες του μυαλού μου μαζί με τις αναμνήσεις μου, η υπόθεση προχωρούσε. Μου άρεσε τόσο πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, έκλεβα ώρες από παντού για να βρεθώ για λίγο και να χαθώ μέσα στις ζωές των ανθρώπων που έπλαθα μόνη μου. Ήταν κάτι μαγικό! Κοίταζα τις σελίδες να φεύγουν και δεν πίστευα ότι είχα καταφέρει να προχωρήσω και προχωρούσα και έγραφα, σαν να ήταν μέσα μου για πάντα και έπρεπε επιτακτικά πλέον να βγουν προς τα έξω.

 

• Οι ήρωες σας, ως επί το πλείστον, είναι καθημερινοί άνθρωποι με προτερήματα και αδυναμίες. Εσκεμμένα θέλετε αυτά τα πρόσωπα να είναι βγαλμένα από τη ζωή;

Ναι, οι καθημερινοί άνθρωποι με τις αδυναμίες και τα προτερήματά τους πάντα με κέρδιζαν. Θέλω οι ήρωές μου να είναι βγαλμένοι από τη ζωή, καθώς έχουν τόσα πολλά να πουν, τόσες πτυχές της προσωπικότητάς τους να ανακαλύψεις. Η πραγματική ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη που ούτε ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας δεν μπορεί πολλές φορές να συλλάβει. Αν σταθείς και κοιτάξεις βαθιά στην ψυχή των απλών ανθρώπων, αν βυθιστείς μέσα στα μάτια τους, θα διαβάσεις απίστευτες ιστορίες, έχουν να σου εξιστορήσουν τόσα πολλά! Η ίδια η ζωή μας, λοιπόν, είναι η καλύτερη πηγή έμπνευσης για να γράψεις και να προβάρεις ρόλους.

 

• Τελικά είναι τα τραύματα και τα συναισθήματα μας που μας καθορίζουν;

Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Το τι κουβαλάει ο καθένας μέσα στην ψυχή του δεν μπορεί κανείς να το καταλάβει αν δεν έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο. Τα συναισθήματά μας επιδρούν στη μετέπειτα πορεία μας, διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας, μας γεμίζουν με εφόδια για να καταφέρνουμε να ξεπερνάμε τα τραύματά μας, ανθρώπους που μας πληγώνουν, καταστάσεις που θέλουμε να αφήσουμε πίσω. Ο συναισθηματικός μας κόσμος είναι ένα μεγάλο σχολείο, διαφορετικό για κάθε άνθρωπο, ανάλογα με τις αντοχές του, τις εμπειρίες του, την αδυναμία του να μένει δέσμιος των παθών του ή τη δυνατότητα να κρατάει μόνο το καλύτερο από κάθε τι καλό ή κακό που θα του φέρει η ζωή.

 

• Σε πιο βαθμό η βιωματική εμπειρία βοηθάει μια συγγραφέα; Ή μήπως τελικά αυτό που μετράει είναι μόνο η φαντασία;

Όσο μεγάλη φαντασία και να έχει κάποιος, αν δεν έχει βιώσει ορισμένες καταστάσεις δεν είναι εύκολο να τις αποτυπώσει. Όσο και να διαβάσεις ή να έχεις ακούσει για τον έρωτα, αν δεν τον νιώσεις μπορείς να μεταφέρεις σε λέξεις τα συναισθήματα που προκαλεί; Αν δεν έχεις νιώσει την απόρριψη, την ψευτιά, την κακία, την προδοσία, την απώλεια σε τόσες και τόσες μορφές στην καθημερινή ζωή; Πιστεύω ότι ο κάθε συγγραφέας στα γραπτά του κρύβει τον βαθύτερο εαυτό του, καμουφλάρει τα δικά του βιώματα. Όχι απαραίτητα καταστάσεις που έχουν συμβεί στον ίδιο, αλλά και σε κοντινά του πρόσωπα ή που έχουν πέσει στην αντίληψή του. Το να βιώνεις τα πάθη των ηρώων σου σε απελευθερώνει, σε κάνει πιο δυνατό, σου δίνει τη δυνατότητα να αποενοχοποιηθείς ίσως από όσα κουβαλάς και δεν μπορείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό να αποκαλύψεις!

 

Η Ιουλία Ιωάννου γεννήθηκε και ζει στο Αγρίνιο. Από τις εκδόσεις Λιβάνη έχουν εκδοθεί τα βιβλία της «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα» (2015) και «Απώλειες» (2016), ενώ ετοιμάζει την τρίτη της έκδοση. Διαχειρίζεται την ιστοσελίδαwww.vivlio-life.gr με ό,τι αφορά το βιβλίο, τους συγγραφείς και γενικότερα τον πολιτισμό.