«Αυτοδιοικητικές εκλογές: μύθοι και πραγματικότητα»

Γράφει η Βάνα Πατρινού*

Στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, πλήθος συνδυασμών και υποψηφίων ζητούν την ψήφο των πολιτών. Θα περίμενε κανείς να ακούσει ένα ουσιαστικό πολιτικό λόγο, μια τεκμηριωμένη πρόταση, έναν πραγματικό απολογισμό πεπραγμένων.

Αντ’αυτού γινόμαστε όλοι θιασώτες μιας πρωτοφανούς ροής πληροφοριών που αφορούν πρόσωπα-υποψηφίους της μιας ή άλλης δημοτικής παράταξης, που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζουν μεταγραφική ποδοσφαιρική περίοδο. Υποψήφιοι που αίρουν την υποστήριξη στον έναν συνδυασμό για να προσχωρήσουν στον άλλο, υποψήφιοι ή επικεφαλής που ζητούν την ψήφο των πολιτών ενάντια σε συνδυασμό ή συνδυασμούς που υπηρέτησαν στο παρελθόν και ουκ έσται τέλος.

Τίθεται λοιπόν εύλογα το ερώτημα «γιατί όλα αυτά». Είναι θέμα προσώπων; προσωπικών φιλοδοξιών αυτοπροβολής; Ένδειας προγραμματικού λόγου; Ή μήπως είναι μια ακόμα απόδειξη της μη διαφοράς, επί της ουσίας, των πολιτικών που ασκήθηκαν από όλους την προηγούμενη περίοδο και που θα ασκηθούν, αν τους δοθεί η δυνατότητα, την επόμενη των εκλογών;

Και οι δημότες αυτής της πόλης απλοί θεατές ή ενεργοί πολίτες που αντιδρούν, αντιστέκονται και απαιτούν;

Για μας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Γιατί εμείς δεν διαχωρίζουμε το «ποιός» από το «γιατί» και το «για ποιούς».

Η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι μια μάχη πολιτική. Πολιτική υπό την έννοια ότι αφορά την ζωή, το μέλλον και τα δικαιώματά μας όπως αυτά εκφαίνονται σε τοπικό επίπεδο. Πολιτική γιατί μετά την τελευταία ενοποίηση των Δήμων, η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί το «μακρύ χέρι» της εκάστοτε κυβέρνησης, τον υλοποιητή των αποφάσεών της σε τοπικό επίπεδο.

Ας μας απαντήσουν λοιπόν αυτοί που ζητούν τώρα την ψήφο των δημοτών και που ασχολήθηκαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, με τα κοινά το προηγούμενο διάστημα, που δηλώνουν δήθεν ανεξάρτητοι και ακηδεμόνευτοι, σε τί αντιστάθηκαν; Ποιές λαϊκές ανάγκες υποστήριξαν;

Αντιστάθηκαν στην περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης στους δήμους ή δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα την αύξηση των δημοτικών τελών, φορτώνοντας τα βάρη στους πολίτες;

Ποια έργα προώθησαν που να αφορούν την αντισεισμική, αντιπυρική και αντιπλημμυρική προστασία του δήμου; Τα παιδιά από Σεπτέμβρη θα πάνε πάλι σε σχολεία στα οποία δεν έχει γίνει έλεγχος στατικότητας. Μια μικρή μπόρα αρκεί για να γίνει η πόλη λίμνη και όχι, δεν φταίει γι’αυτό η κλιματική αλλαγή, που είναι η συνήθης και ανέξοδη δικαιολογία σε κάθε φυσική καταστροφή. Φταίει η έλλειψη σχεδιασμού και υλοποίησης έργων που θα θωράκιζαν την πόλη, γιατί αυτά έχουν κόστος. Τρανταχτό παράδειγμα τα αντλιοστάσια που «εξαντλούνται» στην προστασία των αλυκών. Αντ’αυτού, γινόμαστε καθημερινά θεατές ακριβών και αποσπασματικών έργων, αναπλάσεων πλατειών (που ούτε το γεφύρι της Άρτας να ήταν, νωρίτερα θα τελείωνε) και εργολάβων που θησαυρίζουν.

Έγινε μήπως κάποια ουσιαστική καταγραφή της περιουσίας του Δήμου; Ή μήπως αυτά που ξέρουμε, ευχαρίστως τα «ξεπουλάμε» ή τα «χαρίζουμε»; Τί έχουν να μας πουν για την περίπτωση της μαρίνας του Μεσολογγίου; Λαϊκή περιουσία δεν είναι; Ποιό το όφελος για τους δημότες; Έκπτωτη ιδιωτική εταιρεία δεν εξακολουθεί παρανόμως να την λειτουργεί και να κερδοφορεί; Τα δικά της συμφέροντα και όχι αυτά των πολιτών δεν εξυπηρετούν;

Δέχτηκαν ή όχι αδιαμαρτύρητα, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας; Καλύπτουν ή όχι τις πάγιες ανάγκες με συμβασιούχους; Κρατούν ή όχι ομήρους, υπό το φάσμα της ανεργίας, τους εργαζόμενους στερώντας τους το δικαίωμα σε μόνιμη και σταθερή δουλειά;

Ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει. Οι τυμπανοκρουσίες και τα εγκαίνια του αποσπασματικού έργου στα ΧΥΤΑ ουδόλως δεν λύνουν το εκρηκτικό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στον Δήμο, ούτε το πρόβλημα της «ευωδίας» των κάδων μεσούσης της καλοκαιρινής περιόδου. Ούτε βέβαια και η ανάθεση της κερδοφόρας ανακύκλωσης σε ιδιώτη, με απορριμματοφόρα και καύσιμα του Δήμου, για να αυξήσει παραπάνω την κερδοφορία του. Για να μην πούμε για το πανάκριβο νερό που τρέχει από τις βρύσες και που στο Αιτωλικό δεν είναι «ούτε για να πλένεις κάλτσες». Για έργα και παρεμβάσεις σε αθλητισμό, πολιτισμό, πράσινο ούτε λόγος.

Αυτή είναι η δική μας απάντηση στο «γιατί» και στο «για ποιούς». Γιατί η δική μας «ναυαρχίδα» είναι οι πολίτες και οι ανάγκες τους, τα δικαιώματά τους και αυτά καλούμαστε να υποστηρίξουμε και αυτά υποσχόμαστε ότι θα υπηρετήσουμε. Με θάρρος και αποφασιστικότητα. Με σύγκρουση και αγωνιστικότητα. Με αλήθεια και ανιδιοτέλεια.

Συστρατευτείτε με τη Λαϊκή Συσπείρωση για τον μέλλον την πόλης, για το μέλλον όλων μας.

Συστρατευτείτε με την Λαϊκή Συσπείρωση γιατί «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως» (Γιάννης Ρίτσος)

*Υποψήφια Δήμαρχος Ι.Π.Μεσολογγίου Με την Λαϊκή Συσπείρωση